Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Cult-ούρα

Επειδή τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς ντόρος για το καλτ και ο όρος έχει επανέλθει φουριόζος στο καθημερινό μου λεξιλόγιο, σκέφτηκα τώρα που έχω άφθονο χρόνο να κάτσω να μελετήσω κανένα βιντεάκι στο τούμπ πάνω στο αντικείμενο. Δε μπορώ να πω ότι έβγαλα άκρη αλλά κάποια συμπεράσματα μπορώ να τα αχνοπεριγράψω (wtf, μη με ρωτάτε πώς τα λέω κάτι τέτοια, εδώ μετά από ξενύχτι ξηλώθηκε η ραφή της μπλούζας μου και δήλωσα στο μισοκοιμισμένο κοινό μου ότι “η μπλούζα παρουσίασε την πρώτη της φθορά” – aphtha-poltopoiimenos_egkefalos: 0-1).

Λοιπόν, για να ξέρουμε για τι μιλάμε, cult σημαίνει αίρεση και λατρεία. Μακροπρόθεσμα σημαίνει μια αίρεση που έγινε λατρεία. Αν λοιπόν θέλουμε να ακριβολογήσουμε πρέπει πρώτα απ’ όλα να ξεχωρίσουμε το καλτ από το κιτς, κάτι που στην Ελλάδα έχει σχεδόν ταυτιστεί. Πολύ λανθασμένα.

Ξέρω πάρα πολλούς ανθρώπους οι οποίοι δηλώνουν οπαδοί του καλτ. Στην πραγματικότητα είναι οπαδοί του κιτς, το οποίο βαφτίζουν καλτ για να το παίξουν διαφορετικοί και βιτρώ. Το καλτ το χωρίζω σε καλτ του παρόντος και σε καλτ του παρελθόντος. Το να βαφτίζεις κάτι παλιό ως καλτ προκειμένου να νομιμοποιήσεις το χαμηλό του αισθητικό επίπεδο (πχ βιντεοταινίες χωρίς καν σενάριο, ή ένα τραγούδι που ναι μεν σου φέρνει αναμνήσεις αλλά δε μπορείς να το πεις και ‘τραγούδι′- πχ πάμε για τρέλες στις Σειχέλλες ω ω) δε σε κάνει απαραίτητα νοσταλγό και διαφορετικό. Μάλλον σαν απλή απενοχοποίηση κάποιας σαχλαμάρας που τυχαίνει να σου αρέσει θα μπορούσε να θεωρηθεί. Συχνά δε, η προκείμενη σαχλαμάρα πέρασε και δεν ακούμπησε τον όρο του καλτ, δεδομένου ότι δεν υπήρξε καν αιρετική ή outsider, αλλά αντίθετα ίσως αποτέλεσε και τη μόδα στην εποχή της. Το να αποκαλείς δηλαδή καλτ τη Ρόδα τσάντα και κοπάνα επειδή μόνο και μόνο είναι κιτσαρία μπας και την κάνεις να ακουστεί πιο ιντελεκτουέλ..ε κάπου μπερδεύονται οι όροι.

Αναφορικά με τα κιτς του παρόντος, η ενασχόληση μαζί τους σε κάνουν να νιώθεις ανώτερος και διαφορετικός, αν πρώτα τα βαφτίσεις καλτ. Αυτό κάνει η Ραδιοαρβύλα, στην οποία ειρωνεύονται (κατ’ επέκταση ασχολούνται) ό,τι πιο παρηκμασμένο υπάρχει στην επικαιρότητα (όχι απαραίτητα μη-τρέντυ ώστε να δικαιολογηθεί ο όρος), νιώθοντας ότι είναι οι ίδιοι δέκα ορόφους πιο πάνω. Νομίζω αν τους ρωτήσεις θα σου πουν ότι ο παππούστης με τον οποίο ασχολούνται αποτελεί την καλτ υποκουλτούρα και όχι ένα κιτσάτο αγοράκι με μηδενικό νόημα. Back off.

Να ξεκαθαρίσω κάτι εδώ. Δεν είναι κατακριταίο το κιτς ούτε το να ασχολείσαι με αυτό. Ή τελοσπάντων εγώ έτσι το βλέπω. Ακόμα και στην αρχαία τραγωδία υπήρχαν τα στάσιμα στη δράση προκειμένου να ξεκουράζεται ο εγκέφαλος και να μην καεί από την πολλή ποιότητα. Έχω υπάρξει θερμή υποστηρίκτρια πολλών κιτς θεαμάτων (πχ του Ελλάδα έχεις ταλέντο, των παράφωνων οντισιόν στα τάλεντ σόουζ, και βέβαια της ίδιας της Ραδιοαρβύλας που ασχολείται με αυτά). Όσον αφορά το καλτ ΚΑΛΤ, το ορίτζιναλ εν πάσει περιπτώσει, αυτό κι αν δεν είναι καθόλου κατακριταίο. Το Μεγάλο παζάρι ας πούμε ήταν διαφορετικό για τα δεδομένα του την εποχή του και απέκτησε φανατικούς οπαδούς, άρα είναι καρακαλτ και εγώ είμαι μια από το κοινό του (Ζονγκ rulezzz)!

Ποιο είναι όμως το θέμα στα δικά μου τα μάτια.. Well, η παραδοχή και η επίγνωση. Όπως σε όλα τα πράγματα άλλωστε, έτσι δεν είναι; Να έχεις συναίσθηση τι είναι καλαίσθητο και τι κακόγουστο με την ευρύτερη έννοια και να μην κρυφοεκθειάζεις την αταλαντοσύνη του καθενός επιδιώκοντας την έκθεσή εσού και της παρέας σου σε αυτά μανιωδώς. Γιατί βλέπω το κακόγουστο να γίνεται νόμος και ανησυχώ. Παλιά οι Έλληνες δεν είχαν μόρφωση αλλά είχαν παιδεία. Τώρα δεν έχουν παιδεία αλλά έχουν μόρφωση. Και κακογουστιά. Η κακογουστιά είναι η αρρώστια αυτού του λαού.

Δε μπορώ να ακούω ότι ατάκες όπως Θέλεις τραλαλά θέλω τραλαλό ή Ναιιιιιι, με ακουτέεεεεε; είναι non-mainstream, άρα cult ενώ είναι καραμπάμ κιτς. Σ’ αρέσει ο Φλωρινιώτης; Οκ, σε ελεύθερη χώρα ζούμε, και γω χαλαρώνω και γελάω με την Πάνια και παλιότερα με τη Μαριμάρ, δε θα το κάνουμε δα και θέμα (ούτε θα το πούμε παραέξω!). Αν θεωρείς πάντως αυτήν την παρακμή ως βάση της κουλτούρας σου κάπου πρέπει να το ξαναψάξεις. Αν θεωρείς την παρακμή ως χαλαρουιτίαση από την άλλη τότε πάω πάσο και δίνω ρισπεκτ. Χρειάζονται κι αυτά. Είναι τραγικό πάντως να θεωρείς ότι υποχρεούμαι να έχω σφαιρική γνώση επί του θέματος βλέποντας την Πόπη Μαλλιωτάκη ή την Τατιάνα Στεφανίδου στην εκπομπή της από κοντά, απορρίπτοντάς την και φτάνοντας στο ζενίθ της ανωτερότητας έχοντας πλέον την εμπειρία. Friend, believe me, εμπειρία είναι να δεις τον Παναθηναικό να σηκώνει την κούπα (συμβαίνει κάθε 132 χρόνια που ο Ήλιος ευθυγραμμίζεται με τον Κένταυρο- ΠΑΟ σ’αγαπάμε!), όχι να δω τη Μαλλιωτάκη για να έχω ‘άποψη’.

Από την άλλη υπάρχει το άλλο άκρο, που είναι η ψευτοκουλτούρα. Δηλαδή αν ο άλλος δεν ακούει Μελωδία FM (Fλέβα Μαχαιρωμένη) ή αν δεν πηγαίνει στο Μέγαρο μουσικής είναι ποταπός και απαίδευτος. Αυτό είναι ακόμα πιο δήθεν και κατακριταίο κι από το να βαφτίζεις τις σαβούρες ως καλτ!

Τέσπα, άκρη ψάχνω και άκρη δε βγάζω. Αν βγάλετε εσείς πείτε μου και σε μένα.

ΥΓ1: Λοιπόν, πρώτη φορά το υστερόγραφο είναι πιο σημαντικό για μένα να καταγραφεί παρά το κείμενο. Αν βρεθεί ένας πολιτικός σ’αυτή τη χώρα που να μπορέσει να καταφέρει αυτό το μαγικό πράγμα που θα δεις στο βίντεο, να εμπνεύσει το λαό και να τον ενώσει, εγώ θα πάω πρώτη πρώτη να χτυπιέμαι μπροστά του με σημαίες και ταμπούρλα. Παίζει να είναι το ωραιότερο λάιβ που έχω δει, σίγουρα πάντως χτυπάω το κεφάλι μου που ήταν να πάω και δεν πήγα. Ειλικρινά άφωνη με το κοινό. ΑΦΩΝΗ.-


ΥΓ2: Ξαναϋστερογραφώ για να γελάσει και ο κάθε πικραμένος.

2 σχόλια:

  1. Αυτό το βιντεάκι όσες φορές και να το δω λιώνω! Και ναι είμαι κιτςκαλτ κι ακόμη καλύτερα κιτ-κατ γιατί είπα να κάνω ένα διάλειμμα και να περάσω από δω!Καλό Πάσχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο όρος κιτσκαλτ μου άρεσε και θα τον καθιερώσω! Καλό Πάσχα Μάγισσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Are you talking to me?