Είναι τραγούδι των Oasis. Απλά γράφεται με O, δηλαδή wonderwall. Wonder σημαίνει θαύμα, wander σημαίνει περιπλανώμαι. Πριν ξυπνήσει ο ελληνάρας μέσα σου και κατηγορήσεις τους συμπαθείς μου Άγγλους και τη γλώσσα τους για έλλειψη φαντασίας στο λόγο (κάτι που ισχύει μεν γενικά, αλλά όχι με αφορμή την προκειμένη), να σου θυμίσω το παράδειγμα του δόλιος και δόλιος. Πολύ ευφάνταστο ε? Πάμε παρακάτω.
Πάντα τα μπέρδευα αυτά τα δυο, το wonder και το wander. Ειδικά όταν τα εξεταζόμουν προφορικά. Κλασσικότατο, ξέρεις δεν ξέρεις κάτι, όταν σε ρωτάνε φάτσα φόρα και πιέζεσαι να αποδώσεις, το μυαλό μπλοκάρει και οι ήχοι βγαίνουν ακανόνιστοι. Η πρώτη και ελαφριά περίπτωση είναι καλή ώρα οι εξετάσεις. Έχω πει άφταστες κοτσάνες έτσι, για παράδειγμα ότι το αγαπημένο μου ζώο στο χωριό είναι η monkey αντί για donkey (κάνοντας τους εξεταστές να ψάχνονται για το αν είμαι από τον Αμαζόνιο, or something) ή άλλα που αγγίζουν τα όρια του ντροπιαστικού ώστε να τα βγάλω στη φόρα. Οπότε χαλάρωσε, δεν είσαι ο μόνος. Η δεύτερη και πιο βαριά περίπτωση είναι όταν είσαι ερωτευμένος, οπότε και το πρόβλημα δεν εντοπίζεται πλέον στο λεξιλόγιο, αλλά στη σύνταξη, που.χου “Απ’ τα όλα τα σπίτια ποιο το δικό σου είναι, έρθω να σε πάρω να? Ε?” . Αν ο άλλος είναι εξίσου ερωτευμένος ή pokemon, η συζήτηση παίρνει το δρόμο της και το νόημα βρίσκεται. Σε διαφορετική περίπτωση το μόνο που βρίσκεται είναι ο δυσλεκτικός στο σπίτι του μια ώρα αρχίτερα.
Όπως και νάχει, το wanderwall με Α στέκει πιο πολύ για την περίπτωση μου, οπότε και το υιοθετώ. Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω τον όρο του τραγουδιού, γιατί η ακριβής μετάφραση ‘τοίχος των θαυμάτων’ για τον δέκτη στον οποίο αναφέρεται ο ποιητής δε με πείθει. Παραπάνω λέει ότι αυτός ο δέκτης τον σώζει. Τι δηλαδή, είσαι ο σούπερ τοίχος μου που με προστατεύει, κάτι σαν αλεξίσφαιρο γιλέκο ένα πράμα; Μπλιάχ, δε μ’αρέσει! Αν τώρα το δούμε σαν ‘τοίχο της περιπλάνησης’, σύμφωνα με τη διασκευή της aphthas, μπορούμε να κάνουμε εικόνα έναν λαβύρινθο μέσα στον οποίο χανόμαστε και μάλιστα όχι απαραίτητα δυσάρεστα, όχι; Ο λαβύρινθος αυτός θα μπορούσε να είναι το μυαλό του. Ή ο αλεξίσφαιρος τοίχος θα μπορούσε να είναι το μυαλό του. Χμμ, πού πάω και τα βρίσκω; Εδώ ο ίδιος ο στιχουργός αναφέρει το wonderwall σαν ‘κάτι που σου φτιάχνει τη μέρα’, ό,τι νάναι δηλαδή, οπότε εγώ θα δώσω την απάντηση;.. Τώρα που το σκέφτομαι, σ’αυτήν τη βερσιόν, αν εννοεί το μυαλό του και το είπε και δημόσια είναι κάμποσο καβαλημένος!
Τελοσπάντων, ο καθένας καταλαβαίνει ό,τι είναι έτοιμος να καταλάβει, και εγώ σε λαβύρινθο βρίσκομαι και ως λαβύρινθο διασκευάζω το στίχο, οκέυ; Ούτως ή άλλως η λέξη δεν υπάρχει στα λεξικά. Πάω μπροστά, τοίχος. Πάω πίσω, τοίχος. Όχι, δεν το κάνω σκόπιμα μετά από παρότρυνση κάποιου (aka “Τοίχο τοίχο να μη σε πετύχω”), απλά έτυχε. Όταν μικρότερη άκουγα τη φράση “είμαι μπερδεμένη” απο γνωστές μου, μου ερχόταν να τις πιάσω από το μαλλί και να τους το βγάλω τρίχα τρίχα. Θεωρούσα πως η φράση αυτή άρμοζε σε ξανθιά καθισμένη σε μπαρ σταυροπόδι, με μίνι ως το λαιμό, απαραιτήτως μασούσας τσίχλα BigBubble και κάνοντας φούσκες παίζοντας τα μαλλιά με τα δάχτυλα. Μόνο σ’αυτήν. Κι όμως, ό,τι κοροιδεύεις το λούζεσαι (αν και ποτέ δεν κορόιδεψα το σαμπουάν μου, αλλά έτσι λέει η έκφραση οπότε εγώ θα την αλλάξω;) και ήρθε η ώρα της πληρωμής. Πλέον η φράση αυτή αρμόζει και σε καστανή που έχει πάρει μόνη της τα βουνά και ατενίζει το άπειρο περιμένοντας το 2012 να της λύσει όλα τα προβλήματα. Oh yes…
Προσφάτως έμαθα ότι τα χρώματα δεν είναι πάντα μαύρο ή άσπρο, και ότι άμα δεν μπορείς να ταυτιστείς με ένα από τα δύο και να βγει κάτι καλό, υπάρχουν και χίλιες δέκα γκρι αποχρώσεις ανάμεσα στις οποίες θα μπορούσες να ισορροπήσεις και να είσαι ευτυχισμένος. Κοίτα, άμα τώρα εσύ είσαι μπλεγμένος με άνω των δύο αυτών χρωμάτων, βγαίνει κάτι ακαθόριστα εμετικό, απροσδιόριστο και πλεονεκτικό στο οποίο παλεύεις να ισορροπήσεις, πράγμα δύσκολο, οπότε μην κλαίγεσαι και αποφάσισε. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στη ζωή, βάλε προτεραιότητες. Γιατί παίρνει κι αλλους η μπάλα, δε ζεις σε σπηλιά. Και το ξέρω γιατί με διαβάζεις κι έχεις ίντερνετ.
Ανάμεσα σε δύο πράγματα (ή, χειρότερα, αξίες) όμως, είναι πανεύκολο να βρεθείς, και μάλιστα χωρίς να το καταλάβεις. Αυτά τα δυο μπορεί να είναι επαγγελματική ή προσωπική επιτυχία, αγάπη ή έρωτας, μεταπτυχιακό ή δουλειά στρωμένη, πίτσα ή σουβλάκι κτλ κτλ κτλ. Τα περισσότερα από τα παραπάνω διλλήματα δε με αφορούν προσωπικά, απλά τα ανέφερα σαν παραδείγματα. Το ότι δε με αφορούν δε σημαίνει πως θα έδινα τη σωστή απάντηση αν κάποια στιγμή στο μέλλον με αφορούσαν, γιατί συνήθως δεν υπάρχει σωστή απάντηση αλλά εξατομικευμένη απάντηση σ’αυτά τα πράγματα. Στο μόνο από τα αναφερθέντα στα οποία έχω τη σωστή απάντηση και είμαι απόλυτη είναι ‘σουβλάκι′. Γιατί πολύ απλά το σουβλάκι είναι ΠΑΝΤΑ η σωστή απάντηση! Τέλος.-
Και εκεί, που λες, που καθόμουν και τα σκεφτόμουν όλα αυτά μέσα στο αμάξι, σταματημένη στο πιο όμορφο ίσως ύψωμα της Αθήνας, το ράδιο έπαιζε wonderwall. Εγώ προβληματισμένη χάζευα από τη μια τα παρκαρισμένα και θολωμένα αυτοκίνητα δίπλα μου (ως γνωστόν τα καλύτερα σημεία στην Ελλάδα είναι ή γαμηστρώνες ή της εκκλησίας ή συνδιασμός γιατί πολλά σκάνδαλα έχουν βγεί τελευταία), και από την άλλη την υπέροχη θέα, ευγενική χορηγία του πανέξυπνου Θεούλη που τα έφτιαξε όλα τόσο αρμονικά και όμορφα, τη Γαία με το Χάος, με τη μεσολάβηση του Έρωτα, να γεννούν τον Ουρανό …. (Γαία είπα εκλαϊκευτή αναγνώστη, όχι Yeah, αμάν πια μου χαλασες τον ποιητικό οίστρο). Και τότε, ω ναι, κατέληξα στο σοφό -και πρωτότυπο να σημειωθεί!-συμπέρασμα που συνοψίζει τη ζωή μου: ή στραβός είναι ο γυαλός, ή στραβά αρμενίζουμε. Κάπου εκεί έλυσα το χειρόφρενο, έβαλα όπισθεν και έφυγα…
Υ.Γ. Το παρακάτω τραγούδι το αφιερώνω στο μυαλό μου, το οποίο νιώθω σιγά σιγά να απομακρύνεται από μένα και να μου κρατάει μούτρα. Γιατί γλυκό μου;;;;; :P
Today is gonna be the day
That they’re gonna throw it back to you
By now you should’ve somehow
Realized what you gotta do
I don’t believe that anybody
Feels the way I do about you now
Backbeat the word was on the street
That the fire in your heart is out
I’m sure you’ve heard it all before
But you never really had a doubt
I don’t believe that anybody feels
The way I do about you now
And all the roads we have to walk along are winding
And all the lights that lead us there are blinding
There are many things that I would like to say to you
I don’t know how
Because maybe
You’re gonna be the one who saves me?
And after all
You’re my wonderwall
Today was gonna be the day?
But they’ll never throw it back to you
By now you should’ve somehow
Realized what you’re not to do
I don’t believe that anybody
Feels the way I do
About you now
And all the roads that lead to you were winding
And all the lights that light the way are blinding
There are many things that I would like to say to you
I don’t know how
I said maybe
You’re gonna be the one who saves me?
And after all
You’re my wonderwall
