Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Trust, deceived.

Σήμερα είναι Πρωταπριλιά, if you know what I mean. Από τότε που θυμάμαι τον αυτό μου έλεγα μπουρούχες ψέματα του στυλ “σου λύθηκε το κορδόνι” ή “έχεις μια κουτσουλιά στα μαλλιά σου”. Οκέυ, το ξέρω, τραγική η φαντασία μου, γι'αυτό άλλωστε δε θα δεις και καμιά ευφάνταστη λέξη σ' αυτό το μπλογκ όπως φέρ' ειπείν μελιστάλακτος – θύμισέ μου να τσεκάρω τον πυρετό μου.

Το θέμα μου με τα ψέματα δεν είναι μόνο ότι βαριέμαι να τα σκέφτομαι. Θεωρώ άσκοπο να ξοδέψω χρόνο για κάτι που hey!, δεν ισχύει, δεν υφίσταται καν. Το θέμα είναι επίσης και το ότι βαριέμαι να θυμάμαι τι είπα για να μη με πιάσουν. Θα μου πεις αυτό δεν είναι καν θέμα, υπάρχει πολύς κόσμος που αδιαφορεί για το αν θα τον πιάσουν αλλά για μένα το να με πιάσουν έστω και για το πιο ασήμαντο μικρό ψεματάκι είναι της ίδιας ξεφτίλας με τη ντροπή που ένιωθα όταν ο δάσκαλος μου έλεγε aphtha, πες μάθημα και εγώ τον κοίταγα σα χάνος. Όπως τότε προτιμούσα να μην πάω καν στο μάθημα αν δεν έχω διαβάσει, έτσι και τώρα προτιμώ να μην μπω καν στη διαδικασία του ψέματος. Όπως και για το σεξ, η αποχή είναι η ασφαλέστερη μέθοδος.
Από την άλλη, στο ψέμα δεν υπάρχει μόνο το εγώ ή μόνο το εσύ, υπάρχει κυρίως η σχέση μεταξύ μας η οποία πάει για βρούβες αν αρχίσω τα ψέματα. Ο ίδιος ο όρος April Fool's day αναγνωρίζει αυτόματα ότι εσύ είσαι ηλίθιος και ότι εγώ βρίσκομαι στη θέση υπεροχής να σε κοροιδέψω. Άμα δε με καταλάβεις ή αν το ψέμα μου είναι πολύ προσεγμένο τότε ή εσύ είσαι ευκολόπιστος ή εγώ πολύ πονηρή- πάντως σε κάθε περίπτωση καμία ιδιότητα δεν τιμά κανέναν μας. Αν από την άλλη με καταλάβεις, έχω χάσει την εμπιστοσύνη σου μια και καλή και μαζί κάθε προοπτική να αναπτύξουμε μια σχέση με θεμέλια. Well done.

Χωρίς να το παίζω παρθενοπιπίτσα, θέλω να παραδεχτώ ότι έχω πει στη ζωή μου κάμποσα ψέματα, ιδιαίτερα στις εφηβικές ηλικίες που η μαμά και ο μπαμπάς θα μου πρήζανε τον έρωτα αν μαθαίνανε για την ύπαρξή του (του έρωτα ντε). Επανήλθαν στο προσκήνιο της μεταξύ μας σχέσης κατά την κρίση των 23, οπότε και πέρασαν το σοκ της επιστροφής της κόρης στο σπιτικό, θεωρόντας ότι έχουν και πάλι λόγο (σε βαθμό 90%) στη ζωής της. Καθώς περνάει ο καιρός και αυξάνεται η προσαμογή τους στα νέα δεδομένα, μειώνεται η -ζωτική, πίστεψέ με- ανάγκη για ψέμα. Παρόλα αυτά, παραδέχομαι εδώ και τώρα ότι κάθε μα κάθε φορά που αισθάνθηκα ότι ένα ψέμα θα σώσει την κατάσταση, κάθε μα κάθε φορά ήξερα ότι κάνω τη μαλακία μου. Μετά ζύγιζα τη σημασία της και αν παιρνούσε τα δικά μου (πίστεψέ με, πολυ αυστηρά) στάνταρ και δεν υποτιμούσα κανέναν έστω στα μάτια μου, τότε το ξεφούρνιζα.

Πέρα από αυτά όμως, σου λέω την αλήθεια, δεν ψεύδομαι. Ούτε για χαζομάρες, κυρίως όχι για χαζομάρες. Γιατί δε θέλω να κάνω στους άλλους αυτό που δε θέλω να μου κάνουν. Γιατί προτιμώ να ακούσω ότι το πράσινο κραγιόν μου είναι χάλια παρά να κυκλοφορώ σαν την τρελή στην κενωνία, έχοντας ακούσει το confidence-boost ΟΥ-Α-ΟΥ τι τέλειο πράσινο κραγιοοοοόν, αααχουουυυ που το πήηηηρες;;;. Γιατί αν το ξέρεις και το ξέρω ότι είναι χάλια και μου λες ότι είναι θεικό δεν παίζει να ξαναπάρω ποτέ τη γνώμη σου στα σοβαρά. Τι κι αν είναι ψεματάρα (αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις!!- έλα να χειροκροτάμε το μπλογκ, κλαπ κλαπ κλαπ) ή ψεματάκι. Δεν υπάρχει υποκειμενική αλήθεια και αντικειμενική αλήθεια. Μια είναι η αλήθεια, εκτός από τη μια και μοναδική περίπτωση και εξαίρεση που εμπλέκεται ο παράγοντα γούστο. Οι κατα το συμφέρον ερμηνείες μόνο είναι πολλές.

Δεν είναι τίμιο να αποφεύγεις κάποιον με δικιολογίες όπως πέθανε ο ουρακοτάγκος μου, πενθώ για πέντε μήνες ούτε να λες στην κολλητή σου δε σε πάω σπίτι σου γιατί ξυπνάω νωρίς αύριο. Είσαι αρκετά ώριμος για να δεχτείς τους αναμενόμενους χαρακτηρισμούς μαλάκας ή τσιφούτης αν οι αλήθειες αντίστοιχα είναι βρήκα άλλη ή τσιγκουνεύομαι τη βενζίνη; Όχι, εξ ου και η πηγή των ψεμάτων, και άσε τα σάπια ότι δε θες να πληγώσεις κανέναν. Γιατί εμένα όσοι με έχουν πληγώσει με αλήθειες τους σέβομαι ακόμα. Όσοι με πλήγωσαν ψευτοπροστατεύοντάς με, προστάτευαν τον εαυτό τους και τους ξέχασα σα να μην υπήρξαν. Και με έκαναν για κάμποσο μαλθακή που το μισώ, τι ωραία.

Τάδε έφη η δογματική για σήμερα aphtha, μετά από την κατάποση πολλών ψεμάτων.


Σας φιλώ,
Εγώ.

...

ΥΓ1: Από τα παραπάνω εξαιρείται η μοναδική και προς μελέτη κατηγορία ανθρώπων όπως η φίλη μου η fili, η οποία έχει κάνει ξεκάθαρο σε όλους ότι προτιμάει να της λένε ψέματα αντί για τη σκληρή αλήθεια γιατί είναι πολύ ευαίσθητη για να την αντέξει. Με αυτή τη λογική πιστεύει ότι ο πρώην της δεν έχει πάει με άλλη μετά από τέσσερα χρόνια. Εκεί δε μπορώ να κάνω εγώ κάτι!!


ΥΓ2: Trust, deceived.




ΥΓ3: Θα το κάψουμε απόψε κυρ Στέφανε, σούχω και δεύτερο τραγουδάκι σχετικό με τη μέρα.


ΥΓ4: Και τρίτο! Ε ρε μεράκλωμα. Αυτό το τελευταίο αφιερωμένο στη fili.


ΥΓ5: Εντάξει, το παραδέχομαι, πιο πολύ για τα τραγούδια το ανέβασα το ποστ σήμερα :P Ας μην ήτανε το ποστ του phantom να με τσίγκλαγε να γράψω τη δική μου οπτική και θα την είχατε γλιτώσει με τα τραγούδια μόνο. Attack him!!

5 σχόλια:

  1. Ωχ έχεις μια κουτσουλιά στα μαλλιά σου! :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Damn it, πού?! Μην κάνεις τέτοια αστεία σε κάποια με αφάνα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ελπίζω τουλάχιστο ο Phantom να πρόλαβε να το διαβάσει πριν το κατεβάσεις (δεν πιάνουν όλους τα μάτια τους όπως τα δικά μου)! Φιλιά μικρή μου και αν δεν τα ξαναπούμε Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ωωω καλορύζικο καλώς σας βρήκα.. :):)
    θα επανέλθω αυριο να δω και το άλλο.. και αυτό διαμπερέστατα.. τώρα είμαι υπο διάλυσιν..:):)
    καληνύχτα και χρόνια πολλά :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. emperor αετομάτης χεχε! Χρόνια πολλά και σε σένα!

    koulpa καλώς με βρήκατε και καλώς σας βρήκα και γω! Χρόνια πολλά (και καλή χώνεψη να υποθέσω, τέτοια μέρα)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Are you talking to me?