Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Και πού να σφίξουν και οι ζέστες


Μπορώ να πω με σιγουριά ότι ζέστανε ο καιρός αρκετά όταν σταματάω να φοράω δυο φανελάκια μέσα από το δίπαχο πουλόβερ μου και το πανωφόρι αρκούδα, κατάλοιπο από τα φοιτητικά χρόνια στα Λονδίνα. Πρακτικά αυτό συμπίπτει με μια διάθεση ανανέωσής μου (αρχίζω καινούρια χόμπι για 2 μέρες και μετά τα σταματάω), μια τάση για περισσότερες εξόδους (σε ένα μήνα έχω παέι σε τρια θέατρα/συναυλίες/και δε συμμαζεύεται), μια ελλάτωση της καταναλισκόμενης τροφής μου (ένα σουβλάκι αντί για δυο) και μια ανεξήγητη αγάπη για τα πάντα (που λέει ο λόγος). Ειδικά για το τελευταίο θα μιλήσω, και θα αναφέρω σαν κινητήριο δύναμη τα δυο ανήψια σε μορφή βρέφους και τα δυο, που γεμίζουν τις μέρες μου εδώ και λίγο καιρό που επανεγκαταστάθηκαν πάνω από το σπίτι μου (parents supervised βεβαίως βεβαίως).

Σε τέτοιο κλίμα, καθώς επίσης και έχοντας διαπιστώσει μια ελαφριά απομάκρυνση από τη σωστή ορθογραφία και γραμματική της υποφαινόμενης λόγω μη συστηματικής χρήσης των ανωτέρω, γιορτάζουμε σήμερα την αναβίωση του παρόντος μπλόγκ με ένα πάρτυ...

...και την παρακάτω διαφήμιση που φτιάχτηκε ειδικά και αποκλειστικά για μας. Καλώς σας ξαναβρήκα!





Δεν υπάρχει γυρισμός άπαξ και μπλέξεις με το μπλόγκινΓΚ.

2 σχόλια:

  1. YEYYYYYYYYYY, κάτι ήξερα που ξαναγυρνούσα κάθε τόσο με ελπίδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με συγκινεις Μικρε Μπετοβεν :))) Welcome back, περαστε να σας τραταρουμε ενα σοκολατακι(ΙΟΝ που ειναι ελληνικα ε, τα Παυλιδης ειναι πολυεθνικης :Ρ )

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Are you talking to me?