Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Ωδή στο διάβασμα

Μια μέρα που κυλάει με μια 12ωρη, φλογερή, παθιασμένη και στενή έως σεξουαλική επαφή με ένα 2τομο βιβλίο Τοξικολογίας, δεν μπορεί παρά να τελειώσει με ένα ποστ που να επισφραγίζει το ρεσιτάλ καψίματος εγκεφαλικών κυττάρων. Σημείωσε την ημέρα, 25 Σεπτεμβρίου 2010. Η μέρα που η aphtha εξήγησε το μηχανισμό της δηλητηρίασης από αροξόλ. Ναι, νομίζω νιώθω σοφότερη απόψε το βράδυ.


Δεν ειρωνεύομαι. Λατρεύω την επιστήμη που έμελλε να σπουδάσω. Η σχέση ενός ανθρώπου με την επιστήμη και τις κλίσεις του συχνά αρχίζει σαν ένας έρωτας που γίνεται αγάπη και μετά πάθος. Εκτός αν μιλάμε για γιατρό, οπότε ο έρωτας γίνεται αγάπη και μετά λάθος (λέγε με 40άρη στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα). Αστείο, άλλωστε λατρεύω τους γιατρούς. Απλά δεν ήταν για μένα. Εγώ τη φαρμακευτική αγάπησα με την πρώτη ματιά. Και τώρα πια ζω το πάθος μου. So fucking what, βέβαια...


Ανοίγω παρένθεση για να σου πω ότι η στη σχολή το διάβασμα είναι εξουθενωτικό και οι ευθύνες του επαγγέλματος αναλογικά της πλάκας. Ξέρεις, μπορεί εγώ να εξετάζομαι πολλάκις στο τι μυρωδιά αναδύει το δηλητηριασμένο από υδροκυάνιο πτώμα και στο τι αντίδοτο να σου δώσω αν πάρεις μορφίνη ή αν πιείς μπόμπες και πέσεις σε κώμα, στην πράξη ωστόσο δεν έχω το νομικό δικαίωμα να επέμβω ούτε για να σου κάνω ένεση αδρεναλίνης αν πάθεις αναφυλαξία μέσα στο φαρμακείο μου. Απλή φαρμακοποιός, τι να ξέρει κι αυτή... Πες μου εσύ πώς θα ένιωθες.


Αν πικραίνομαι για κάτι είναι που για άλλη μια φορά το σύστημα φτιάχνει επιστήμονες και τους καταντάει ρομπότ. Μπακάληδες. Κουτάκια πουλάμε και έχουμε το θράσος να ζητάμε και κέρδος, όπως μούπε ένας καρδιολόγος με τον οποίο συζητούσα τις προάλλες. Τη γιαγιά που την έχουν ξαμολημένη τα παιδιά της και έρχεται να της βάλουμε το υπόθετο γιατί δεν έχει κανέναν για να τη βοηθήσει, δε θα τη συναντήσει αυτός ποτέ. Ούτε θα πάει να της θεωρήσει την αθεώρητη συνταγή 20 χιλιόμετρα μακριά. Αυτό είναι η μαλακία. Δεν πτοούμαστε όμως, εμείς η γενιά του Τσέρνομπιλ έχουμε πολλά να δώσουμε σ' όσους θα μας αμφισβητήσουν. Θα βάζουμε υπόθετα με γνώσεις και στυλ. Κλείνει η παρένθεση. Πίριοντ.


Πέρα από την κοινωνιολογική κλάψα που τελευταία έχω παρατηρήσει ότι με χαρακτηρίζει επίμονα -μάλλον είναι ώρα να αναθεωρήσω τις παρέες μου και να κάνω σεξ πιο συχνά-, έχω να πω ότι το διάβασμα για το πάθος μου και εγώ τα ξαναπάμε περίφημα τελευταία. Αν θέλω να πω τα σύκα σύκα βέβαια, πάντα περίφημα τα πηγαίναμε, με highlight τις εξεταστικές που ήταν το λεπτό που η έφεσή μου θα ξεδιπλωνόταν... Το μυαλό και το στυλό, τίποτα άλλο ανάμεσα σε μένα και το χαρτί, that was all... Η ατμόσφαιρα να μυρίζει εμετίλα από τα αγχωμένα ξεράσματα των γύρω και γω, το τέρας γνώσεων του κατομμυριούχου, να κάνω rewind τη σελίδα που περιέγραφε τα συμπτώματα του συνδρόμου cri du chat... Και μετά ο καφές της επιτυχίας στην πλατεία, με καμία σκοτούρα πια στο κεφάλι... Τόση ευτυχία, τόση ισορροπία, τόση καταξίωση... CUT!


...Εν έτει 2010 ξαναπάρτο από τα “σύκα σύκα”. Αν αφήσω τις φανφάρες και κυριολεκτήσω έχω να πω ότι μεγάλη πόρτα θα διαβώ και ένα F φαίνεται στο φλιντζάνι (also known as Failure). Το διάβασμα και γω τα πάμε περίφημα μόνο σε αναλαμπές πια, γιατί το διάβασμα θα είναι πάντα έναν όροφο παραπάνω και γω θα οφείλω να το κυνηγάω. Δεν είναι πια μια ύλη, ένα τεστ, μια παπαγαλία, ένας βαθμός. Είναι μια κατάκτηση. Είναι μια σφραγίδα του τι είσαι. Ένας ορισμός.


Με άλλα λόγια και αφήνοντας την καθαρεύουσα στην άκρη, θύμισέ μου να πω στη γιαγιά μου να με ραντίσει με αγιασμό τις παραμονές μπας και περάσω.


Τουλάχιστον όμως ξέρεις τι; Μου βγαίνει η γλώσσα, αλλά γουστάρω. Τόσο πολύ που δε με πειράζει η αποτυχία. Γιατί θα είναι μια ευκαιρία να ξαναδιαβάσω για να μάθω περισσότερα. Τόσο πολύ που δε με ενοχλούν ούτε τα παιδάκια που χτυπάνε οχτάωρα με φωνές κάτω από το παράθυρό μου. Γιατί μου δίνουν συντροφιά στον αγώνα μου.


Χμμ, νομίζω αυτό λέγεται προορισμός. Και γω νομίζω τον βρήκα :)





ΥΓ: Bust your windows- Jazmine Sullivan
By the way, είδε κανείς άλλος ότι η τύπισσα στο Step up ήταν λίγο αλλήθωρη;

9 σχόλια:

  1. Με άγχωσες λέμε! (χιούμορ!)

    Κανονικά σήμερα ξεκινάει η πρώτη μέρα της άδειας μου και στις 7/10 τελειώνει. Από τις 8/10 και μετά κι εμένα ατελείωτο, παθιασμένο και γεμάτο καφέ διάβασμα με περιμένει οπότε σε καταλαβαίνω απόλυτα.

    Αλήθεια δεν είσαστε νομικά καλυμένοι; Ο Χριστός και η Παναγία δηλαδή. Και τότε γιατί Πρέπει να τα ξέρετε όλα αυτά; Για να γεμίζουν οι ώρες των καθηγητών; Ήμαρτον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωχ, και εγώ αγχώθηκα....Η αγάπη ενός ανθρώπου για το διάβασμα με έκανε να αναλογιστώ την δική μου...Προς το παρόν δεν έχω επαφή με διάβασμα. Αλλά δεν ανησυχώ, το μεταπτυχιακό θα ρθεί, δεν μπορεί παρά μια μέρα να ρθει.....
    Συνέχισε έτσι παθιασμένα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι σπουδαίο πράγμα να μαθαίνεις - και να αγαπάς το διάβασμα. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέριες :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Καλά" είπε ο γιατρός-πες τον κρεοπώλη. Άμα πουλάτε εσείς τα κουτάκια, τί θα πουλήσει αυτός; :P
    Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί σας μαθαίνουν όλα αυτά αφού νομικά δεν μπορείτε να επέμβετε; Με τη λογική του "βλέπω ένα πτώμα από μακριά και γουστάρω να ξέρω ότι γνωρίζω πώς να το σώσω;". Αλλά στο μπουρδέλο που ζούμε τί περιμένεις...καλή πετυχεσιά εύχομαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. γαματο μπλογκ
    αληθεια ταυτιζομαι
    κι ας μην καταφερα να μπω φαρμακευτικη στην Ελλαδα,
    και ας εχω δυο χρονια ακομα για το πτυχιο,
    αλλα γιατι βρε κοπελα μου ασπρα γραμματα σε μαυρο φοντο;
    Μου βγαινουν,που μου βγαινουν, τα ματια το πρωι στο εργαστηριο να μου βγουν και εδω;
    χχχ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. fucking and beating μην ψάχνεις λογική στην Ελλάδα. Σήμερα ένας γέρος στο φαρμακείο μου επιτέθηκε που ένα φάρμακο των 2 ευρώ έχει έλλειψη από την εταιρεία. Όπως μου εξήγησε, οι φαρμακοποιοί δεν το φέρνουμε γιατί δεν έχουμε χοντρό κέρδος. Μάλιστα, κι έλεγα κι εγώ γιατί δεν το φέρνουμε, γιατί δεν το φέρνουμε...

    πασχαλιτσα θενξ, εγώ συνεχίζω, αλλά γιατί το διάβασμα δεν παθιάζεται το ίδιο με μένα;;;

    sheep αν έχεις ένα σημάδι από καμιά Πυθία γι'αυτό που λες, πες το μου να ησυχάσω γιατί προς το παρόν ανό δε όποζιτ :)

    σοφία όχι, ότι το αγαπώ το αγαπώ. Κι αν έχω κάτι σαν κληρονομιά να μεταδώσω στα παιδιά μου, θέλω ναναι αυτή η αγάπη.

    μάγισσα σε ευχαριστώ βρε συ... Μιλάμε για την απόλυτη παράνοια πάντως, έτσι; Αν υπήρχε νόημα να το καταλάβω...

    blindgirlgrunt κατ'αρχάς σε ευχαριστώ πολύ! Όσο για το χρώμα μη σκας, ανά δίμηνο αλλάζω ίματζζζζ γιατί βαριέμαι, για την επόμενη φορά ψήνω το ξεκούραστο καρροτί. BTW, πεθύμησα πολύ το πρωινό εργαστήριο με τη μυρωδιά του άγαρ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τελικά η μυρωδιά από το άγαρ (ειδικά το Mac Conkey) μόνο εμένα αηδίαζε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Are you talking to me?