Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

aphtha-πολτοποιημένος τσαμπουκάς: σημειώσατε 2

Η Ελλάδα είναι το απόλυτο μπουρδέλο. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι στα μπουρδέλα αυτός που πηδάει είναι συνήθως πιο δυστυχισμένος μέσα του από ότι η πουτάνα.

Έχω τόσο φτιαχτεί σήμερα που θέλω απλά κάπου να τα πω και να ξεσπάσω.

Στα 24 μου χρόνια, κοιμάμαι και ξυπνάω με ένα φόβο. Όχι με μια αβεβαιότητα, όπως οι προηγούμενες γενιές. Με έναν φόβο. Αν ήμουν στο 1940 θα ήλπιζα για να λήξει η κατοχή. Αν ήμουν στο 1960 θα δούλευα μέχρι τελικής πτώσης και θα έκανα ένα σπίτι. Θα είχα μια Αθήνα να μεταναστεύσω, ένα χωράφι για να καλλιεργήσω. Αν ήμουν στο 1980 θα πάλευα να μορφωθώ, να ξεχωρίσω και να βρω ένα δρόμο. Είμαι όμως φαρμακοποιός στο 2010, ελεύθερη, μορφωμένη και διαθέσιμη να μεταναστεύσω σε κάνα χωριό. Ε λοιπόν πιο σκατά δε μπορούσανε νάναι τα πράγματα.


Facts:

1. Τα χωριά στα οποία υπάρχει περιθώριο να ανοίξω φαρμακείο είναι των 300 γέρων. Σε δέκα χρόνια θάχουν πεθάνει κι αυτοί, ενώ εγώ θα έχω εγκλωβιστεί κάπου χωρίς καν σχολείο και αγροτικό ιατρείο. Να μείνω στην πόλη; Ακόμα κι αν ανοίξει το επάγγελμα θα είναι για να υπάρξει συγκέντρωση στην αγορά και τελικά μείωση των φαρμακείων, κι όχι για να έχουν ελπίδες οι νέοι άνθρωποι και να αυξηθούν τα φαρμακεία και ο ανταγωνισμός. Οπότε τι να κάνω;

2. Έχω τις καλύτερες συστάσεις για μεταπτυχιακό και μετά διδακτορικό. Ποιος θα το αναγνώριζε και σε ποιό πανεπιστήμιο ή νοσοκομείο να δούλευα;

3. Τα περισσότερα φαρμακεία πάνε τόσο πολύ κατά διαόλου που σκέφτομαι αν είναι καν ενδεχόμενος δρόμος για μένα ακόμα κι αν άνοιγε το επάγγελμα. Μη σε ξεγελάνε οι ουρές κάθε που μας έρχεσαι για ένα Ντεπόν. Η αλήθεια είναι ότι οι φαρμακοποιοί δεν εξοφλούνται από τα ταμεία, δανείζουν φάρμακα σε όλη τη γειτονιά, σχεδιάζεται να τους περιοριστεί το κέρδος ενώ πουλάνε το κορμί τους για να ξεχρεώσουν τους προμηθευτές τους. Δε θα τους σώσει το ντεπόν σου, ούτε καν η αντιηλιακή σου. Αλλά αυτά δε θα τα ακούσεις ποτέ στο mega. Δε μπορεί, θα έχουν πείσει και σένα με τις δήθεν φρεσκοανακαλυφθείσες παρανομίες μερικών λίγων διεφθαρμένων (π.χ Λαύριο κτλ).

Έχει στηθεί ένα ξέφρενο πανηγύρι διαίρει και βασίλευε, με τους μισούς Έλληνες να καταφέρνονται εναντίον των άλλων μισών. Πάλι. Κι αυτό είναι το χειρότερο όλων. Πάλι.


Ναι, χρειαζόταν ένας φράχτης πια σ'αυτό το αμπέλι. Ναι, πολλοί είχαν πάρει ψηλά τον αμανέ και με την προστασία της συντεχνίας στέλνανε το γιό ή την κόρη στο εξωτερικό με απολυτήριο 13 να τελειώσει τη φαρμακευτική σε 15χρόνια και να πουλάει μούρη στους φίλους του, με μια έτοιμη δουλειά. Άλλωστε όλοι πρέπει να τελειώσουν ένα ΑΕΙ σ'αυτήν τη χώρα, έτσι δεν είναι;

Εγώ όμως τώρα φοβάμαι. Γιατί πολύ απλά δεν έχω δικό μου φαρμακείο, ούτε οικογενειακό, και όλοι λένε καλά να πάθω. Έχασα τη φαρμακευτική για 300 μόρια, προσπάθησα, ξενιτεύτηκα και ήλπιζα -ναι, ήλπιζα- γιατί πόνταρα και γω στα 18 μου για ένα μαγαζάκι που θα έδινε βοήθεια στη γειτονιά με δυο τρεις κουτσοσυμβουλές κι ένα εισόδημα που θα πλήρωνε τα αγγλικά των παιδιών μου. Το μαγαζάκι θα ανοίξει μάλλον μιας και είναι μονόδρομος αυτό το επάγγελμα, αλλά δεν ορκίζομαι για το τι ακριβώς θα πουλάω εκεί μέσα... Ταχουν κάνει τόσο σκατά όσοι τα κάνανε, που μόνο τα βαποράκια και τα κλαμπάκια έχουν πια κάτι να αφήσουν στα παιδιά τους. Το χειρότερο είναι ότι είναι τόσο τετελεσμένα και προδιεγραμμένα όλα, που δεν ξέρω αν υπάρχει πια λόγος για να ονειρεύεται κανείς ή να παλεύει. Ναι, τελικά όντως, αν θες να γαμήσεις έναν λαό κόψε του τα όνειρα.

Ο ηλίθιος ήταν πάντα πιο επικίνδυνος από τον κακό, κι έχουμε πήξει από τους πρώτους εκεί απάνω. Μια χώρα σε κατοχή, κι ένας λαός μουδιασμένος. Εύχομαι η προσωπική δυστυχία όσων αποφασίζουν γι'αυτήν τη χώρα να είναι ίση με αυτή που προκαλούν. Κι όσα ευρώ κλέβουν από τον κάθε γέρο που πονάει και λυπάται να πάρει ακόμα και Βολταρέν, άλλες τόσες να είναι οι πίκρες τους.








It's the moment of truth and the moment to lie
The moment to live and the moment to die
The moment to fight, the moment to fight
To fight, to fight, to fight


To the right, to the left
We will fight to the death
To the edge of the earth
It's a brave new world from the last to the first

6 σχόλια:

  1. μεσα απο αυτα τα μπουρδελα,αν επιβιωσεις,βγαινεις πολυ καλυτερος απο τους μαλακες που μας εχωσαν εκει μεσα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. pffffffff, ti na pw, kane ypomonh, palepse gi'auta pou theleis ki elpizw pws kapoia stigmh ola tha vroun to dromo tous...

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ακριβώς και οι δικές μου σκέψεις!!! Οι προηγούμενες γενιές είχανε ένα περιθώριο εξέλιξης. Μπορούσαν κα κάνουν κάτι καλύτερο από τους γονείς τους. Το εκνευριστικό με τη δική μας είναι ότι υπάρχει προκαθορισμένο limit up. Δεν πάει παραπέρα. Βρες μια δουλειά στο αντικείμενό σου και μόλις άγγιξες το ανώτατο όριο ευτυχίας. Και αυτή η δουλειά ας μην είναι και ακριβώς το αντικείμενό σου ρε παιδί μου, ας είσαι αυτός που βγάζει τις φωτοτυπίες ενός που δουλεύει στο αντικείμενό σου..
    Και μόνο που σκέφτομαι όλα τα χρόνια που πέρασα στα βιβλία με πιάνει θλίψη. Βλέπω παλιές συμμαθήτριες που πήγαν κομμωτική και τις ζηλεύω. Τί παραπάνω κάνω εγώ από αυτές; Τίποτα. Τζάμπα κόπος.
    Τι να πεις, όσο τα σκέφτεσαι τόσο χαλιέσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εύη, να πω ότι την τελευταία σου φράση την εξέλαβα ως πολύ γλυκιά; Συχνά αυτά που δεν λέγονται είναι εξίσου γλυκά μ'αυτά που λέγονται...

    γνωστε άγνωστε, τολμώ να δηλώσω ως ήδη καλύτερη από αυτούς που με χώσανε σ'αυτό το μπουρδέλο...

    dancing gal, πιθανώς για μένα ναι, γιατί είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, μη με βλέπεις έτσι. Για τη χώρα όμως ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΙΑ...

    πασχαλίτσα, ταυτίστηκα. Τουλάχιστον μένει στο τέλος αυτό το κάτι, η άλλη οπτική του κόσμου, που όπως και να το κάνουμε σου δίνουν οι σπουδές πάνω σε μια επιστήμη και η επαφή με τα βιβλία- στις περισσότερες περιπτώσεις, όχι όλες. Πρακτική αξία μηδέν, δε λέω, και από λεφτά χέστα, άλλωστε όμως δεν πιάνει σε όλους το χέρι μας για κομμωτική και ιστορίες! (axristi mode: on. again. )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. pragmatika thelw na s'agaliasw twra omws.. toulaxiston den eisai moni sou.. kai den eimaste 2, den eimaste 3, eimaste 1013!!
    ...ena vima prin ti metanasteusi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό που λένε, γαρίδα:

    Το 2013 θα βρίσκομαι στην Αυστραλία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Are you talking to me?