Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Δύο ποστ στην τιμή του ενός

Ξέρεις και ξέρω ότι έχω να γράψω πάνω από δυο βδομάδες, κι αυτό γιατί είναι πραγματικά ζήτημα να καταφέρνω τον τελευταίο καιρό να κοιμάμαι πάνω από έξι ώρες, πόσο μάλλον να στρωθώ στον υπολογιστή. Αμέσως μετά τη δουλειά ή πριν πάω σε αυτήν δίνω μαθήματα στη σχολή για την οποία σου έλεγα ότι θέλω να πάρω το δεύτερο πτυχίο και αυτό έχει ώς αποτέλεσμα α) να έχω παραμελήσει το πισί γενικότερα, β) να κοντεύω να πιάσω σκουλήκια στο σπίτι, γ) να κοντεύω να χάσω δυο κιλά, με το νεροχύτη να έχει μόνο ποτήρια από χυμό ή γάλα ή νερό, ενώ κανένα πιάτο. Το πιάτο βλέπεις θέλει βαβούρα να το γεμίσεις, το ποτήρι όχι.

Για τα παραπάνω αγαπημένε μου αναγνώστη, κι επειδή σε φαντάζομαι να τρέμεις και να σε έχει πιάσει σύγκρυο μέσα στον κάψωνα από το σύνδρομο στέρησης aphthas... Ε λοιπόν ναι, η μεγαλοψυχία μου είναι απύθμενη, ναι... Θα σου προσφέρω δύο μίνι-ποστ να μελετήσεις ενόσο κρατάς τα παγάκια στο κούτελό σου με το ένα χέρι και το 7μέρες τιβί -κάνοντας αέρα- με το άλλο. Μετά από αυτή την προσφορά που αγγίζει τα όρια των προσφορών του Veto, ελπίζω να πάω στον παράδεισο.

Ποστ 1: In da (pharma)club
Θα σου ξεκινήσω με ελαφρύ ρεπερτόριο. Τι άλλο, πλάνα από το φαρμακείο της γειτονιάς σου. Στιγμές απείρου κάλλους που δε διανοείσαι καν ότι εξελίσσονται πίσω από την πόρτα που σε κρατάει μακριά, όταν περνάς αμέριμνος απ'έξω του. Εγώ, η σπίουνος aphtha, έρχομαι να σου ανοίξω τα μάτια.

Πλάνο πρώτο. Γυναίκα γύρω στα πενήντα, με στήθος της τάξεως του D+ (μτφρ για άντρες: μεγάαααλα βυζιά), μπαίνει στο φαρμακείο αλαφιασμένη και ξεστομίζει την ατάκα. Όμοιά της φαντάζομαι και ελπίζω πως δε θα ξαναακούσω στην καριέρα μου. Φώτα, κάμερες, πάμε:
D+: " Έχετε τίποτα να μεγαλώσουν τα βυζιά μου;"
Aphtha: "Εχμμ, όχι, αυτά τα πράγματα μόνο με πλαστική. Αλλά εσείς δεν έχετε ανάγκη..."
D+: "Ρε γαμώτο μου, ο άντρας μου με θέλει βυζαρού."
A: "(Την τύχη μου, 5 χρόνια διάβασμα για να ακούω τις μαλακίες σου) Τι να σας πω, δε έχουμε κάτι δυστυχώς. Έχει βγει όμως μια τσίχλα για ανόρθωση και σύσφιξη, να περιμένουμε σε λίγο καιρό να κυκλοφορήσει αν είναι..."
D+: "Αχ τι να τον κάνω, γι'άυτόν τα κάνω όλα. Μην περάσει βυζί από μπροστά του, τού βγαίνουν τα μάτια. Μέχρι και στην παραλία υποφέρω, τον πηγαίνω στα απόμερα."

(Η κυρία ούτε καν διανοήθηκε να στείλει τον άντρα της από κει πού 'ρθε με τέτοια ωραία που της κάνει. Αλλά χμμ, για μια στιγμή... Σάμπως όλες δεν ακούμε και διάφορα τέτοια ωραία από τους συντρόφους μας;)

Πλάνο δεύτερο. Άντρας γύρω στα εξήντα. Σε αναζήτηση φαρμάκου για στύση. Ερώτηση προς τη φαρμακοποιό. Φώτα, κάμερες, πάμε:
"Δεν ξέρω ποιο να πάρω, είμαι προβληματισμένος. Υπάρχει καλύτερο και φτηνότερο από το Viagra; Εσένα ο άντρας σου ποιο παίρνει;"

Πλάνο τρίτο. Άλλος άντρας γύρω στα εξήντα. Παντρεμένος. Με καινούρια γκόμενα, προφανώς αλλοδαπή, θα καταλάβεις από τα συμφραζόμενα. Φώτα, κάμερες, πάμε:
60ρης: "Φέρε μου προφυλακτικά με γεύσεις. Τι εννοείς δεν έχεις; Μπορώ να παραγείλλω έστω; Ωραία, φέρε μου 5-6 κουτιά."
Φαρμ: "Πέντε έξι κουτιά; Χαχαχα.. Ε μα, θα σας χωρίσει η γυναίκα σας από την κούραση."
60ρης: "Ποια γυναίκα μου, οι Ελληνίδες δεν τα κάνετε αυτά!!!"

Πλάνο τέταρτο. Γυναίκα θέλει κλίσματα Salofalk....
"Κοπελιά, πιάσε μου ένα κουτί Σελοφάν."

Πλάνο πέμπτο. Εβδομηντάρα νο1. Ογδοντάρα νο2. Ογδοντάρα νο3. Aphtha στα βαρέα και ανθυγιεινά. Φώτα, κάμερες, πάμε:
Ε1: "Αχ κοριτσάκι μου, νά 'χα τα νιάτα σου, έλα να χαρείς να μου πάρεις την πίεση."
A: "Καθίστε.. Φστ, φστ, φσσσστ... Δώδεκα και οχτώ."
Ο2: "Μια χαρά είσαι, Μαρίτσα μου. Είσαι και νέα (!) εσύ ακόμα. Έλα κοριτσάκι μου να πάρεις και τη δική μου."
Α: "Καθίστε.. Φστ, φστ, φσσσστ... Δεκατέσσερα και οχτώμισι."
Ο2: (Γιαγιαδίστικο γέλιο ικανοποίησης) "Χιχιχιχιχι... Σε πέρασα, Μαρίτσα. Σοφίαααα, εεεε Σοφίαα δεν ακούς μωρέ...Πάλι σου τέλειωσε η μπαταρία στο μαραφέτι; Έλα να σου πάρει και σένα την πίεση το κορίτσι..."
Ε1: "Ναι βρε Σοφία, έλα που σου λέει η Κικίτσα, να μάθουμε και συ πόσο έχεις"
Ο3: (Ομιλία με τη μασέλα να μην ακολουθεί τη γνάθο) Εχείχ κορίκθια πόχιο έχετε;"
Ο2: "Εγώ έχω δεκατέσσερα και οχτώμισι και η Μαρίτσα δώδεκα και οχτώ."
Α: "Αφήστε τις κόντρες, κυρία Κικίτσα. Και σεις κυρία Σοφία, καθίστε να τελειώνουμε. Φστ, φστ, φσσσστ...."


Ποστ 2: Smile! You're on CCTV
Πώς τόφερε η κουβέντα και πριν λίγες μέρες είπα στην αφεντικίνα μου ότι στις εξεταστικές του πανεπιστημίου δεν μπορούσα να αντιγράψω ποτέ γιατί είχε μέχρι και κάμερες σε κάποιες αίθουσες. “Αν ήταν η κόρη μου”, μου λέει, “θα αρνούταν να μπει στην αίθουσα και θα έκανε φασαρία”. “Εγώ δεν είχα πρόβλημα με αυτό”, της απάντησα. Food for thought η συζήτησή μας.

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τις φανατισμένες επαναστάσεις χωρίς αιτία. Μπορώ να καταλάβω τις απεργίες του κόσμου που ζει με 600 ευρώ, μπορώ να καταλάβω τις αντιδράσεις σε ένα δήμαρχο που καταληστεύει το δήμο του, όμως δε θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω την αντίδραση σε κάτι που θα διασφάλιζε την ομαλότερη λειτουργία μιας καταπατητικής κοινωνίας.

Η κάμερα δεν είναι θεσμός εισβολής, είναι απλά ένα εργαλείο. Κανείς που δεν έχει κάτι να φοβηθεί δε θάπρεπε να έχει πρόβλημα να δηλώσει το κινητό του, να παρακολουθηθεί σε έναν διαγωνισμό που υποτίθεται θα ήθελε και ο ίδιος να είναι δίκαιος, να μην ψηφιστεί ένας νόμος κατά των κουκούλων όπως ήταν πολύ της μόδας πέρσι να αναφέρεται.

Όταν εντάσσεται κάποιος σε μια κοινωνία πρέπει να βάζει την κοινωνία πάνω από τον εαυτό του. Δεν είναι εγκληματικό μόνο να τραβάς εσύ ο ίδιος το πιστόλι, είναι και να προστατεύεις με τον τρόπο σου τον άλλο που το κάνει. Όσο για το επιχείρημα του ότι η κάμερα δηλώνει μια κοινωνία φόβου, αυτό κι αν είναι τελείως τζι-τι-πι. Η ελληνική κοινωνία μού προκαλεί πολύ περισσότερο φόβο με την απόλυτη ανωνυμία που υπερασπίζεται, παρά η αγγλική που ήξερα ότι ο τσαντάκιας στο δρόμο ίσως και να πιαστεί κάποτε. Μόνο αυτός που πραγματικά επιβαρύνει το κοινωνικό σύνολο δικαιούται να φοβάται. Μήπως λοιπόν θα πρέπει να φοβόμαστε όλοι;

Είναι θέμα αγωγής. Δε λέω ότι έχω εγώ τη σωστή και η κοπέλα τη λάθος, έχουμε απλά διαφορετικές εικόνες της πραγματικότητας. Θεωρώ πολύ μεγαλύτερο τον έλεγχο που κάποιος "από πάνω" διαμορφώνει στις συνειδήσεις, λέγοντας ότι κάτι είναι κακό ή καλό και ότι πρέπει τώρα να αντιδράσει ή τώρα να επιβραβεύσει. Αντίθετα, μια κοινωνία που δε δίνει σημασία στις μικρολεπτομέρειες τέτοιου είδους που έχουν σκοπό το κοινό όφελος είναι πολύ πιο υγιής κατ' εμέ. Πρέπει να έχεις λύσει πραγματικά όλα σου τα προβλήματα για να τσαμπουκαλευτείς που στο πανεπιστήμιο ή το λεωφορείο έχει κάμερες. Της φίλης μου της έχουν βουτήξει κινητό μέσα σε λεωφορείο. Αν υπήρχαν κάμερες ίσως, λέω ίσως, να το είχε ακόμα.

ΥΓ1: Mundial related. Καθώς γράφω αυτό το ποστ έχω κλασσικά την τηλεόραση στο background και τώρα έχει GRE-NGA στο 2-1. Και έχω δυο ερωτήσεις, καθώς ακούω το ματς. 'Οχι, δε θα σε ρωτήσω τι είναι το οφσάιντ, η σέντρα και τα συναφή. Αυτά μου τα έμαθε ο μπαμπάς μου από τα πέντε μου, όταν ακόμα προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει ότι δεν έκανε γιο. Εγώ θα σε ρωτήσω άλλο λοιπόν...Τι σκατά είναι αυτό το βζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ που ακούγεται από το γήπεδο και μούχει σπάσει τα νεύρα τελοσπάντων;ε; Ε; ΕΕΕΕΕ; Ακόμα δεν την καθαρίσανε την Αφρική από τις ακρίδες του Φαραώ;

Και να σε ρωτήσω και κάτι άλλο bye-the-way; Γιατί η γειτονιά μου πάει να πάρει φωτιά σε κάθε γκολ στη NGA; Δηλαδή έλεος, να μην είχαμε πάρει το euro να πω εντάξει, πρωτόγνωρη εμπειρία, κάναμε κατόρθωμα. Αλλά τώρα να πανηγυρίζουμε το πρώτο γκολ σε μουντιάλ, τη στιγμή που πριν πέντε χρόνια πήραμε το ευρωπαικό; Είναι σα να παραδεχόμαστε το θαύμα. Όχι ότι δεν ήταν θαύμα τότε. Αλλά ας μην το παραδεχόμαστε! Και ας ηρεμήσει πια λίγο αυτός ο σχολιαστής, μου προκαλεί ημικρανίες. Στοίχημα ότι θα μου έρθει σε μια βδομάδα στο φαρμακείο για αντιυπερτασικά.

ΥΓ2: Fingers crossed ό,τι μαθήματα δίνω να τα περνάω! Εκεί που μέχρι πέρσι έκανα παρουσιάσεις στη φαρμακοκινητική, φέτος βγάζω τα μάτια μου πάνω από τα ποιήματα της Emily Dickinson (καμία σχέση με τον Bruce) και τα έργα του Hemingway. Πάλι καλά όποιες ώρες ξεκλέβω για να ξεσκάσω, έχω παρέα που δε γουστάρει τα κλισέ και πάμε σε κουλά και αλλάζω παραστάσεις. Προ ημερών πήγαμε στο θέατρο "Δε βλέπω, δεν ακούω, δε μιλάω". Υπαίθριο, καλοκαιρινό, ελαφρύ και πολύ μα πολύ αστείο. Λιώσαμε στα γέλια, όποιος το ψήνει μη φοβηθεί να πάει! Προχθες για ένα σουβλάκι εδώ στη γειτονιά ξεκινήσαμε, στο Μαρούσι να τρώμε στο Wagamama και Ben n jerrys καταλήξαμε. Χθες πάλι, για καφέ για μισή ώρα είχαμε πει, σε δάσος να κάνουμε βόλτα βρεθήκαμε. Σε ποια δύση ή ανατολή θα βρεθώ άραγε απόψε;

6 σχόλια:

  1. Λοιπόν θα είμαι πολύ σύντομος γιατί διαβάζω. Αυτό το βζζζζ που ακούγεται προέρχεται από τις βουβουζέλες (vuvuzeles- νομίζω έτσι γράφεται googlαρε το). Είναι κάτι σαν πολύ ενοχλητικές τρομπέτες, καηκαμε αν έρθουν κ στην Ελλάδα αυτα κι αρχίσουν να τα πουλάνε οι πακιστανοί. Όλοι η πλατεία συντάγματος κι η ερμού θα βουίζει λες κ σε πέταξαν μέσα σε σφηκοφωλιά κι έκλεισαν την πόρτα (supposing ότι έχει πόρτα η σφηκοφωλιά κι εσυ χώρεσες εκεί μέσα).

    Στα περί καμερων σε μερικά συμφωνώ σε άλλα όχι. Ας πούμε, κάμερες στα αμφιθέατρα για να μην αντιγράφουμε είναι υπερβολή, αντί να έχεις δύο άτομα να κοιτάνε τις κάμερες βαλτους επιτηρητές. Στο μετρό που είναι τίγκα στις κάμερες εμένα μου έκλεψαν το πορτοφόλι. Όταν το ανέφερα στον φύλακα κ του ζήτησα να το δει σε ριπλέι γιατί μου το πήραν κάπου ανάμεσα στα εκδοτήρια κ την αποβάθρα μου είπε ότι δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Στην αττική οδό που έχουν κάμερες, όταν είχε γίνει ένα δυστύχημα hit and run κι οι γονείς ζήτησαν τις κασέτες να δουν τι έγινε ακριβώς, η εταιρία αρνήθηκε να τα δώσει κ κάνεις δεν έμαθε τι έγινε ακριβώς κι ούτε μπόρεσε να βγάλει κάποια απόφαση το δικαστήριο για αποζημίωση. Όπως βλέπεις οι κάμερες δεν έχουν κ τόση χρησιμότητα όση νομίζουμε. Δεν είμαι υπέρ της καταστροφολογίας αλλά κάμερες παντού ίσως δε χρειάζονται, γιατί δε μπορείς να εμπιστευθείς το πώς φέρονται αυτοί που βρίσκονται πίσω από αυτές. Στα υπόλοιπα όμως συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Έχουμε πολλά αλλά για τα οποία πρέπει να ανησυχούμε!:)
    Τέλος, τα σκηνικά του φαρμακείου ήταν α-πι-στευ-τα! Ειδικά με την ντι πλας, θέα! Μήπως τυχόν έχεις καμία φωτό; Μήπως τυχόν υπάρχει καμία παρόμοια τσίχλα αύξησης πεους; (just kidding κ στα 2!) Να γράφεις τέτοια σκηνικά πιο συχνά, μου άρεσαν πολύ. Επιστρέφω στα βιβλία μου τώρα εγώ,φιλιά κ καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χχαχαχααχ οι διάλογοι στο φαρμακείο όλα τα λεφτά, καλά αυτές έκαναν κόντρες με την πίεση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υ.Γ. Καλή πετυχεσιά με τις εξετάσεις και χέσε το μπλογκ, η ζωή είναι αλλού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. phantom η φωτό που ζητάς βρίσκεται εδώ:
    http://franksfunnies.files.wordpress.com/2008/09/big-boobs-2.jpg

    Για τις κάμερες με προβλημάτισες, και τελικά ναι το θέμα δεν είναι οι κάμερες themselves αλλά οι ξύστες υπάλληλοι από πίσω τους.
    Αααααχ,τα βιβλία θα μας παρα-μορφώσουν, τη βλέπω τη δουλειά. Καλά υπόλοιπα.

    Κίρκη δεν υπάρχουν σου λέω οι κοπελιές! Σήμερα πάλι ήρθε μια 55χρονη παρθένα. Τζίζας.
    Cheers για τις πετυχεσιές. Κυριολέκτησες (wtf, έτσι γράφεται; ) όσον αφορά τα τελευταία δύο μαθήματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ποπο, θέλω να με πάρεις υπάλληλο στο φαρμακείο, με τη τάση που έχω προς την κοτσάνα θα ζήσεις ΕΠΙΚΕΣ στιγμές, θα έχεις να διηγείσαι για χρόνια

    xxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Are you talking to me?