Εξεταστικής τσουβάλιασμα

Σήμερα έλεγα να σου παρουσιάσω τους χαρακτηριστικότερους τύπους που συναντάς σε μια αίθουσα εξετάσεων ενός ελληνικού πανεπιστημίου, όπως τους βιώνω τώρα που τρέχω στο μαραθώνιο μιας εξεταστικής. Αυτό και θα κάνω. Ready? Set? Go!

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 1: ΕΠΙΤΗΡΗΤΕΣ

α) Ο ΚΕΡΒΕΡΟΣ

Θα φωνάξει, το μάτι του θα γίνει σβούρα και θα τρεμοπαίξει χειρότερα κι από του Τζακ Νίκολσον στη Λάμψη, θα ακούσει ακόμα και το μολύβι που αργοκυλάει στο πέμπτο έδρανο της τρίτης σειράς από το τέλος, θα μυρίσει ακόμα και την υποψία προσπάθειας αντιγραφής ή σκονακίου, θα ανεβοκατέβει στο αμφιθέατρο 562 φορές για να διευρύνει και να ανανεώνει ανά δευτερόλεπτο το ορατό του πεδίο. Γενικότερα, θα φύγει από την αίθουσα της εξέτασης με δέκα κιλά λιγότερα από την εκγύμναση όλων του των αισθήσεων, με σκοπό τη διασφάλιση της απόλυτα δίκαιης εξέτασης. Μελέτες ετών έχουν δείξει ότι στατιστικά ο επιτηρητής Κέρβερος είναι γυναίκα. Τι πρωτότυπο. Θα τον καταλάβεις από τις κραυγές “Ησυχία!”, “Μπροστά σου!”, “Πέρνα έξω!”, “Μηδενίζεσαι!” και λοιπά χαρμόσυνα που εύχεσαι να μην πηγαίνουν σε σένα.

β) Ο ΧΑΛΑΡΟΥΙΤΑΣ

Τόσο χαλαρουίτας που οι υπόλοιποι επιτηρητές τον στέλνουν να πάει να φέρει τους καφέδες από το κυλικείο. Πραγματικά έχει την εξέταση γραμμένη εκεί που δεν πιάνει μελάνι και κάθε 15 δευτερόλεπτα κοιτάει το ρολόι του ξεφυσώντας με αγανάκτηση (που έχουν περάσει μόνο 15 δευτερόλεπτα από την προηγούμενη φορά). Αποτελεί τη χαρά του εξεταζόμενου, αφού ο επιτηρητής Χαλαρουίτας έχει ήδη πολλά προβλήματα δικά του για να ασχοληθεί με τους φοιτητές. Θα τον καταλάβεις γιατί έχει μετατρέψει την καρέκλα της έδρας σε κρεβάτι για να τεντώνεται.

γ) Ο ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ

Ο Απαράδεκτος θα πιάσει τη συζήτηση για οτιδήποτε άσχετο μπορείς να φανταστείς με τον συνεπιτηρητή, σπάζοντας τα νεύρα του εξεταζόμενου στο πρώτο έδρανο. Ο Απαράδεκτος επιτηρητής προκαλεί τεράστιο δίλλημμα στο φοιτητή ενόσο αυτός γράφει. Η πάλη μέσα του, που συνοψίζεται στο “Να τον χέσω το μαλάκα που με αποσυντονίζει ή να κάνω γαργάρα μη με δει με κακό μάτι”, είναι αέναη. Ο φοιτητής βγαίνει από την αίθουσα μετά το πέρας της εξέτασης με κεφάλι καζάνι και νεύρα κρόσσια. Θα τον καταλάβεις και θα τον παρακαταλάβεις!

δ) Ο ΤΣΙΡΑΚΗΣ

Συνήθως η ηλικιακή κατανομή του Τσιράκη επιτηρητή είναι 97% από 23-35 ετών και 3% πάνω από 35 ετών. Μπορείς να μπερδέψεις τον Τσιράκη επιτηρητή με συμφοιτητή σου και να του πεις (πριν αρχίσει η εξέταση και καταλάβεις ποιός είναι) “Τι μαλακία μάθημα αυτό, έχω κάνει όμως φοβερό σκονάκι φίλε, δε καθόμαστε κοντά να αντιγράφουμε;”. Το όνομά του το οφείλει στο ότι έχει βοηθητική θέση στο προσωπικό, λόγω ενός πιθανού μεταπτυχιακού ή διδακτορικού που κάνει. Συνήθως, για να δικιολογήσει τη θέση του, είναι αυστηρός σε επίπεδα ανάλογα του Κέρβερου. Για να τον καταλάβεις, βλ. Κέρβερος.

ε) Ο ΡΟΛΕΞ

Ο επιτηρητής αυτός έχει βάλει σαν σκοπό της ζωής του να σου λέει ανά δεκάλεπτο πόση ώρα μένει για τη λήξη της εξέτασης. Αυτό σε κάνει να αναρωτιέσαι αν εκτός από τις καλές προθέσεις υπενθύμισής του έχει α)το φαγητό στη φωτιά, β)να πάρει τα παιδιά από τον παιδικό σταθμό, γ)όρεξη να σου σπάσει τον τσαμπουκά και να σε αγχώσει ώστε να παραδώσεις το γραπτό πριν λήξει η εξέταση για να μην τον ακούς, κι έτσι αυτός να σχολάσει νωρίτερα. Θα τον καταλάβεις, εκτός κι αν του τελειώσει η μπαταρία στο ρολόι.

στ) Ο HEWLETT PACKARD ή ο ΑΘΛΗΤΗΣ

Διαφέρει από τον Κέρβερο στο ότι ναι μεν ανεβοκατεβαίνει συνέχεια στο αμφιθέατρο σκανάροντας συνεχώς το χώρο, ωστόσο το ενδιαφέρον του δεν είναι ειλικρινές και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην ξετρυπώνει ποτέ περιπτώσεις αντιγραφής. Η αδιαφορία του αγγίζει αυτή του Χαλαρουίτα, ωστόσο είναι λιγότερο ξεδιάντροπος και προσπαθεί να το καλύψει. Εναλλακτικός τίτλος: ο επιτηρητής Θεαθήναι. Θα τον καταλάβεις επειδή πάντα θα είναι σε άλλη θέση από εκεί που τον άφησε το βλέμμα σου τελευταια φορά, σε σιωπηλή πάντως κατάσταση.

ζ) Ο ΑΝΗΘΙΚΟΣ

Αυτός θα σε ξεφτιλίσει σαν άνθρωπο γιατί νομίζει ότι η εξουσία που έχει είναι για κατάχρηση. Έχει τύχει να παραδίδει κοπέλα γραπτό και μόλις βγει από την αίθουσα να λέει “Κοιτάξτε όλοι, έκανε ορθογραφικό, απαράδεκτη” και να σκίζει το γραπτό μπροστά στο κοινό. Ο ίδιος ρώτησε σε προφορική εξέταση πτυχιακών “Πού αφιερώνω το βιβλίο μου”. Θα τον καταλάβεις επειδή είναι τόσο κομπλεξικός που σου βγάζει μια λύπηση.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 2: ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟΙ

α) Ο ΧΕΣΤΗΣ

Ο Χέστης έχει σκονάκι μαζί του αλλά φοβάται να το χρησιμοποιήσει μην τον πιάσουν. Φοβάται να κοιτάξει δεξιά ή αριστερά μήπως τον κατηγορήσουν ότι αντιγράφει. Νομίζει ότι αν δε γράψει θα έρθει το τέλος του κόσμου. Συνηθίζει να πέφτει ολόκληρος πάνω στο γραπτό του, σκεπάζοντάς το σαν μάλλινη κουβέρτα, μήηηηπως και στη βαθμολόγηση βρεθούν ομοιότητες από κάποιον που καταφέρει να του αντιγράψει και μήηηηπως μηδενιστούν και οι δυο. Θα τον καταλάβεις γιατί έχει στο πλάι του ένα νερό, στυλό, λεξοτανίλ κι ένα κομποσκοίνι.

β) Ο ΓΑΜΑΩ-ΚΑΙ-ΔΕΡΝΩ

Η υπερβολική coolness που αποπνέει ο Γαμάω-και-δέρνω (ΓΚΔ) κάνει όλους τους συμφοιτητές του να κομπλάρουν. Μα πώς τελείωσε σε μισή ώρα και όταν βγήκε είπε ότι τα θέματα ήταν για δημοτικό; Ο ίδιος αποδίδει τις ταχύτητες και την αποτελεσματικότητά του σε ένα θείο χάρισμα που έχει, και φυσικά την σπιρτάδα που τον διακατέχει. Συνήθως στους βαθμούς ο συγκεκριμένος παίρνει τελικά ό,τι παίρνεται, ωστόσο ο αέρας του θα διατηρηθεί και στην επόμενη εξέταση για να κάνει κομματάκια την ψυχολογία των υπολοίπων. Θα τον καταλάβεις γιατί στο πλάι του έχει ένα στυλο, ένα μποξεράκι και ένα ρόπαλο.

γ) Ο ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ

Παρόμοιος με τον ΓΚΔ, χωρίς ωστόσο κανένα ίχνος επίδειξης μέσα του. Τελειώνει στο δεκάλεπτο όχι γιατί θέλει να κομπλάρει τα πλήθη, αλλά γιατί έχει έρθει στην εξέταση μόνο για να δει τα θέματα που πέφτουν. Οι σκοποί του είναι καθαρά στατιστικοί, και γι'αυτό η τσίπα πάνω του τον οδηγεί στο να πιάνει μια θέση κοντά στην έξοδο ώστε να μην τον δουν όλοι που φεύγει μόλις μπει και γίνει ρόμπα. Θα τον καταλάβεις επειδή στο έδρανο δίπλα του δε θα έχει φέρει ούτε καν στυλό.

δ) Ο ΜΑΦΙΟΖΟΣ

Έχει αποτυπώσει σκονάκια παντού στο σώμα του, σαν τον Scofield. Έχει τυπώσει ολόκληρο το βιβλίο σε γραμματοσειρά 2 και το έχει κολλήσει στο μπουκαλάκι του νερού. Έχει χαράξει στο BIC με καρφίτσα όλους τους τύπους της θεωρίας. Έχει σκηνοθετήσει διάρροια για να πηγαίνει κάθε λίγο στην τουαλέττα και να βλέπει τις απαντήσεις. Ο πιο hi-tech Μαφιόζος λαμβάνει τις απαντήσεις σε ψείρα bluetooth. Συνήθως για να κάνει όλα τα παραπάνω έχει αφιερώσει περισσότερες εργατοώρες από ότι για να μάθαινε την ύλη του. Παρόλα αυτά είναι ο αρχηγός της φυλής των φοιτητών. Στο τέλος όλοι ζητάνε από το μεγάλο δάσκαλο να τους μάθει τα “κόλπα”. Θα τον καταλάβεις γιατί έχει κάνει το σώμα του μπλε από το μελάνι.

ε) Ο ΚΑΚΟΣ

Βλ. τον Χέστη, μόνο που οι προφυλάξεις του κρύβουν ανταγωνιστικό δόλο. Δε διάβαζε αυτός ένα μήνα για να πας στο τέλος να του αντιγράψεις εσύ παλιοσιχαμένε, ε παλιοσιχαμένε! Ο Κακός, για παρόμοιους λόγους μπορεί να προβιβαστεί και στην κατηγορία στ) το ΚΑΡΦΙ. Με λίγα λόγια αν βγάλεις σκονάκι και σε δει, την έβαψες. Θα τον καταλάβεις από το συνοφρυωμένο βλέμμα μίσους προς την κοινωνία.

ζ) Ο ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ

Θα τον δεις ανά τρια λεπτά να αφήνει το στυλό κάτω και να κάνει ασκήσεις ξεπιάσματος του χεριού, εφόσον έχει ήδη γράψει 42 σελίδες σε 42 λεπτά. Η παραγωγή του είναι πιο αξιοθαύμαστη και από laser printer, μόνο που χαλάει περισσότερο μελάνι. Συγχέεται και με τον η) ΦΥΤΟΥΚΛΑ, ο οποίος ναι μεν γράφει κι αυτός τρελά και φεύγει τελευταίος κι από τον φύλακα της σχολής, ωστόσο γράφει και σωστά πράγματα στο γραπτό του. Αντίθετα, ο Βαρέα και Ανθυγιεινά δε μας εγγυάται κανείς ότι δε γράφει άλλο κεφάλαιο από αυτό που μας ζητάει η εκφώνηση. Θα τον καταλάβεις από το θόρυβο που κάνει το στυλό του όταν το αφήνει στο έδρανο για να κάνει τις ασκήσεις του ανά τακτικά διαστήματα.

θ) Ο ΝΟΡΜΑΛ

Δεν υπάρχει, όταν μιλάμε για εξετάσεις.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 3: ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΤΕΣ

α) Ο ΚΟΦΤΗΣ

Είναι χειρότερος κι από κόφτη σε ταμιακή μηχανή, από κόφτης πλακιδίων, από κόφτης στο αμάξι σου. Ο αγαπημένος του βαθμός είναι το 4, για να σε κάνει να σέρνεσαι στα πατώματα που έχασες τη βάση για μια μονάδα. Αν μπορούσε να σου βάλει 4,99999 θα το έκανε. Τα θέματά του είναι μια συγκέντρωση όλων των υποσημειώσεων του βιβλίου (του συμπληρωματικού βιβλίου του μαθήματος εννοώ φυσικά) ενώ θα μπορέσεις να τον καταλάβεις γιατί το πάκο με τα γραπτά μπροστά του έχουν όλα πάνω δεξιά τη σημείωση “Επί Πτυχίω, σας παρακαλώ περάστε με, μόνο αυτό χρωστάω”. Το αμφιθέατρο τη μέρα της εξέτασης είναι γεμάτο, ακόμα κι αν το μάθημα είναι του Α'εξαμήνου. Βγαίνεις από την εξέταση διερωτούμενος πού σκατά ήταν η απάντηση μέσα στο βιβλίο.

β) Ο ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΣ

Περάστε κόσμε. Το αντίθετο του Κόφτη. Τα θέματά του αφορούν στο εξώφυλλο του βιβλίου ενώ οι βαθμοί του στην τελική λίστα είναι όλοι 10. Χρησιμοποιεί το 9 για να τιμωρήσει κάποιον αδιάβαστο, ενώ όλοι οι φοιτητές εύχονται τα καλύτερα γι'αυτόν και την οικογένειά του.Θα τον καταλάβεις από την ευγενική φυσιογνωμία του και το καρφιτσωμένο χαμόγελό του. Οι καλοί Χριστιανοί φαίνονται.

γ) Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ

Ο Δίκαιος. Αξίζεις 2; Παίρνεις 2. Αν αξίζεις όμως 9 στην επόμενη εξεταστική παίρνεις 9. Η ελαστικότητά του στη νοοτροπία φαίνεται και από τις αμυδρές στρογγυλοποιήσεις του προς τα πάνω. Αν δηλαδή γράψεις για 6,5 παίρνεις 7 κι αναλόγως αν γράψεις 4,4 θα πάρεις 5 και θα περάσεις, ειδικά αν έχει σταμπάρει την προσπάθειά σου στο παρελθόν. Ρισπέκτ.

Έχει κι άλλους; Και βέβαια έχει κι άλλους, και θα μου τους προσθέσεις εσύ. Απλά από ένα σημείο και μετά έπρεπε να σταματήσω να παρατηρώ και να αρχίσω να γράφω!

Τα φιλιά μου.

Θεά, ρε φίλε.-

Το διάβασμα πάει σύννεφο με μένα να φιλοδοξώ να περάσω το ένα τέταρτο της σχολής σε μια εξεταστική. Την παταγώδη αποτυχία μου θα τη μάθουμε στο επόμενο επεισόδιο.

ΟΜΩΣ!

Το σημερινό δε θα στο στερήσω, κι ας είναι στα πολύ γρήγορα. Ατάκα εικοσάχρονης που μόλις βγήκε από το πρώτο της τεστ παπ στο γυναικολόγο, με φρίκη και αηδία στο βλέμμα:

"Ε όχι κι ασάλιωτο ρε γαμώτο... Ούτε ένα ποτάκι ούτε τίποτα ο μαλάκας!"

Θεά, ρε φίλε.-

ΥΓ: Καλοκαιρινό καλοκαιρινό! (Btw, όποιος μου πει πώς να ανοίγει το λινκ αυτόματα σε άλλο tab θα του στήσω άγαλμα)

Ο στίχος με νόημα του μήνα:

I start to take my clothes off
And hope that I feel better
I put in a thermometer
I'm burnin' I'm burnin'
I'm burning I'm burning λεμε.

ΥΓ2: Δεν υπάρχει ΥΓ2.

ΥΓ3: Κάπου εδώ θα κατάλαβες ότι βαριέμαι να διαβάσω, έτσι;

Δύο ποστ στην τιμή του ενός

Ξέρεις και ξέρω ότι έχω να γράψω πάνω από δυο βδομάδες, κι αυτό γιατί είναι πραγματικά ζήτημα να καταφέρνω τον τελευταίο καιρό να κοιμάμαι πάνω από έξι ώρες, πόσο μάλλον να στρωθώ στον υπολογιστή. Αμέσως μετά τη δουλειά ή πριν πάω σε αυτήν δίνω μαθήματα στη σχολή για την οποία σου έλεγα ότι θέλω να πάρω το δεύτερο πτυχίο και αυτό έχει ώς αποτέλεσμα α) να έχω παραμελήσει το πισί γενικότερα, β) να κοντεύω να πιάσω σκουλήκια στο σπίτι, γ) να κοντεύω να χάσω δυο κιλά, με το νεροχύτη να έχει μόνο ποτήρια από χυμό ή γάλα ή νερό, ενώ κανένα πιάτο. Το πιάτο βλέπεις θέλει βαβούρα να το γεμίσεις, το ποτήρι όχι.

Για τα παραπάνω αγαπημένε μου αναγνώστη, κι επειδή σε φαντάζομαι να τρέμεις και να σε έχει πιάσει σύγκρυο μέσα στον κάψωνα από το σύνδρομο στέρησης aphthas... Ε λοιπόν ναι, η μεγαλοψυχία μου είναι απύθμενη, ναι... Θα σου προσφέρω δύο μίνι-ποστ να μελετήσεις ενόσο κρατάς τα παγάκια στο κούτελό σου με το ένα χέρι και το 7μέρες τιβί -κάνοντας αέρα- με το άλλο. Μετά από αυτή την προσφορά που αγγίζει τα όρια των προσφορών του Veto, ελπίζω να πάω στον παράδεισο.

Ποστ 1: In da (pharma)club
Θα σου ξεκινήσω με ελαφρύ ρεπερτόριο. Τι άλλο, πλάνα από το φαρμακείο της γειτονιάς σου. Στιγμές απείρου κάλλους που δε διανοείσαι καν ότι εξελίσσονται πίσω από την πόρτα που σε κρατάει μακριά, όταν περνάς αμέριμνος απ'έξω του. Εγώ, η σπίουνος aphtha, έρχομαι να σου ανοίξω τα μάτια.

Πλάνο πρώτο. Γυναίκα γύρω στα πενήντα, με στήθος της τάξεως του D+ (μτφρ για άντρες: μεγάαααλα βυζιά), μπαίνει στο φαρμακείο αλαφιασμένη και ξεστομίζει την ατάκα. Όμοιά της φαντάζομαι και ελπίζω πως δε θα ξαναακούσω στην καριέρα μου. Φώτα, κάμερες, πάμε:
D+: " Έχετε τίποτα να μεγαλώσουν τα βυζιά μου;"
Aphtha: "Εχμμ, όχι, αυτά τα πράγματα μόνο με πλαστική. Αλλά εσείς δεν έχετε ανάγκη..."
D+: "Ρε γαμώτο μου, ο άντρας μου με θέλει βυζαρού."
A: "(Την τύχη μου, 5 χρόνια διάβασμα για να ακούω τις μαλακίες σου) Τι να σας πω, δε έχουμε κάτι δυστυχώς. Έχει βγει όμως μια τσίχλα για ανόρθωση και σύσφιξη, να περιμένουμε σε λίγο καιρό να κυκλοφορήσει αν είναι..."
D+: "Αχ τι να τον κάνω, γι'άυτόν τα κάνω όλα. Μην περάσει βυζί από μπροστά του, τού βγαίνουν τα μάτια. Μέχρι και στην παραλία υποφέρω, τον πηγαίνω στα απόμερα."

(Η κυρία ούτε καν διανοήθηκε να στείλει τον άντρα της από κει πού 'ρθε με τέτοια ωραία που της κάνει. Αλλά χμμ, για μια στιγμή... Σάμπως όλες δεν ακούμε και διάφορα τέτοια ωραία από τους συντρόφους μας;)

Πλάνο δεύτερο. Άντρας γύρω στα εξήντα. Σε αναζήτηση φαρμάκου για στύση. Ερώτηση προς τη φαρμακοποιό. Φώτα, κάμερες, πάμε:
"Δεν ξέρω ποιο να πάρω, είμαι προβληματισμένος. Υπάρχει καλύτερο και φτηνότερο από το Viagra; Εσένα ο άντρας σου ποιο παίρνει;"

Πλάνο τρίτο. Άλλος άντρας γύρω στα εξήντα. Παντρεμένος. Με καινούρια γκόμενα, προφανώς αλλοδαπή, θα καταλάβεις από τα συμφραζόμενα. Φώτα, κάμερες, πάμε:
60ρης: "Φέρε μου προφυλακτικά με γεύσεις. Τι εννοείς δεν έχεις; Μπορώ να παραγείλλω έστω; Ωραία, φέρε μου 5-6 κουτιά."
Φαρμ: "Πέντε έξι κουτιά; Χαχαχα.. Ε μα, θα σας χωρίσει η γυναίκα σας από την κούραση."
60ρης: "Ποια γυναίκα μου, οι Ελληνίδες δεν τα κάνετε αυτά!!!"

Πλάνο τέταρτο. Γυναίκα θέλει κλίσματα Salofalk....
"Κοπελιά, πιάσε μου ένα κουτί Σελοφάν."

Πλάνο πέμπτο. Εβδομηντάρα νο1. Ογδοντάρα νο2. Ογδοντάρα νο3. Aphtha στα βαρέα και ανθυγιεινά. Φώτα, κάμερες, πάμε:
Ε1: "Αχ κοριτσάκι μου, νά 'χα τα νιάτα σου, έλα να χαρείς να μου πάρεις την πίεση."
A: "Καθίστε.. Φστ, φστ, φσσσστ... Δώδεκα και οχτώ."
Ο2: "Μια χαρά είσαι, Μαρίτσα μου. Είσαι και νέα (!) εσύ ακόμα. Έλα κοριτσάκι μου να πάρεις και τη δική μου."
Α: "Καθίστε.. Φστ, φστ, φσσσστ... Δεκατέσσερα και οχτώμισι."
Ο2: (Γιαγιαδίστικο γέλιο ικανοποίησης) "Χιχιχιχιχι... Σε πέρασα, Μαρίτσα. Σοφίαααα, εεεε Σοφίαα δεν ακούς μωρέ...Πάλι σου τέλειωσε η μπαταρία στο μαραφέτι; Έλα να σου πάρει και σένα την πίεση το κορίτσι..."
Ε1: "Ναι βρε Σοφία, έλα που σου λέει η Κικίτσα, να μάθουμε και συ πόσο έχεις"
Ο3: (Ομιλία με τη μασέλα να μην ακολουθεί τη γνάθο) Εχείχ κορίκθια πόχιο έχετε;"
Ο2: "Εγώ έχω δεκατέσσερα και οχτώμισι και η Μαρίτσα δώδεκα και οχτώ."
Α: "Αφήστε τις κόντρες, κυρία Κικίτσα. Και σεις κυρία Σοφία, καθίστε να τελειώνουμε. Φστ, φστ, φσσσστ...."


Ποστ 2: Smile! You're on CCTV
Πώς τόφερε η κουβέντα και πριν λίγες μέρες είπα στην αφεντικίνα μου ότι στις εξεταστικές του πανεπιστημίου δεν μπορούσα να αντιγράψω ποτέ γιατί είχε μέχρι και κάμερες σε κάποιες αίθουσες. “Αν ήταν η κόρη μου”, μου λέει, “θα αρνούταν να μπει στην αίθουσα και θα έκανε φασαρία”. “Εγώ δεν είχα πρόβλημα με αυτό”, της απάντησα. Food for thought η συζήτησή μας.

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τις φανατισμένες επαναστάσεις χωρίς αιτία. Μπορώ να καταλάβω τις απεργίες του κόσμου που ζει με 600 ευρώ, μπορώ να καταλάβω τις αντιδράσεις σε ένα δήμαρχο που καταληστεύει το δήμο του, όμως δε θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω την αντίδραση σε κάτι που θα διασφάλιζε την ομαλότερη λειτουργία μιας καταπατητικής κοινωνίας.

Η κάμερα δεν είναι θεσμός εισβολής, είναι απλά ένα εργαλείο. Κανείς που δεν έχει κάτι να φοβηθεί δε θάπρεπε να έχει πρόβλημα να δηλώσει το κινητό του, να παρακολουθηθεί σε έναν διαγωνισμό που υποτίθεται θα ήθελε και ο ίδιος να είναι δίκαιος, να μην ψηφιστεί ένας νόμος κατά των κουκούλων όπως ήταν πολύ της μόδας πέρσι να αναφέρεται.

Όταν εντάσσεται κάποιος σε μια κοινωνία πρέπει να βάζει την κοινωνία πάνω από τον εαυτό του. Δεν είναι εγκληματικό μόνο να τραβάς εσύ ο ίδιος το πιστόλι, είναι και να προστατεύεις με τον τρόπο σου τον άλλο που το κάνει. Όσο για το επιχείρημα του ότι η κάμερα δηλώνει μια κοινωνία φόβου, αυτό κι αν είναι τελείως τζι-τι-πι. Η ελληνική κοινωνία μού προκαλεί πολύ περισσότερο φόβο με την απόλυτη ανωνυμία που υπερασπίζεται, παρά η αγγλική που ήξερα ότι ο τσαντάκιας στο δρόμο ίσως και να πιαστεί κάποτε. Μόνο αυτός που πραγματικά επιβαρύνει το κοινωνικό σύνολο δικαιούται να φοβάται. Μήπως λοιπόν θα πρέπει να φοβόμαστε όλοι;

Είναι θέμα αγωγής. Δε λέω ότι έχω εγώ τη σωστή και η κοπέλα τη λάθος, έχουμε απλά διαφορετικές εικόνες της πραγματικότητας. Θεωρώ πολύ μεγαλύτερο τον έλεγχο που κάποιος "από πάνω" διαμορφώνει στις συνειδήσεις, λέγοντας ότι κάτι είναι κακό ή καλό και ότι πρέπει τώρα να αντιδράσει ή τώρα να επιβραβεύσει. Αντίθετα, μια κοινωνία που δε δίνει σημασία στις μικρολεπτομέρειες τέτοιου είδους που έχουν σκοπό το κοινό όφελος είναι πολύ πιο υγιής κατ' εμέ. Πρέπει να έχεις λύσει πραγματικά όλα σου τα προβλήματα για να τσαμπουκαλευτείς που στο πανεπιστήμιο ή το λεωφορείο έχει κάμερες. Της φίλης μου της έχουν βουτήξει κινητό μέσα σε λεωφορείο. Αν υπήρχαν κάμερες ίσως, λέω ίσως, να το είχε ακόμα.

ΥΓ1: Mundial related. Καθώς γράφω αυτό το ποστ έχω κλασσικά την τηλεόραση στο background και τώρα έχει GRE-NGA στο 2-1. Και έχω δυο ερωτήσεις, καθώς ακούω το ματς. 'Οχι, δε θα σε ρωτήσω τι είναι το οφσάιντ, η σέντρα και τα συναφή. Αυτά μου τα έμαθε ο μπαμπάς μου από τα πέντε μου, όταν ακόμα προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει ότι δεν έκανε γιο. Εγώ θα σε ρωτήσω άλλο λοιπόν...Τι σκατά είναι αυτό το βζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ που ακούγεται από το γήπεδο και μούχει σπάσει τα νεύρα τελοσπάντων;ε; Ε; ΕΕΕΕΕ; Ακόμα δεν την καθαρίσανε την Αφρική από τις ακρίδες του Φαραώ;

Και να σε ρωτήσω και κάτι άλλο bye-the-way; Γιατί η γειτονιά μου πάει να πάρει φωτιά σε κάθε γκολ στη NGA; Δηλαδή έλεος, να μην είχαμε πάρει το euro να πω εντάξει, πρωτόγνωρη εμπειρία, κάναμε κατόρθωμα. Αλλά τώρα να πανηγυρίζουμε το πρώτο γκολ σε μουντιάλ, τη στιγμή που πριν πέντε χρόνια πήραμε το ευρωπαικό; Είναι σα να παραδεχόμαστε το θαύμα. Όχι ότι δεν ήταν θαύμα τότε. Αλλά ας μην το παραδεχόμαστε! Και ας ηρεμήσει πια λίγο αυτός ο σχολιαστής, μου προκαλεί ημικρανίες. Στοίχημα ότι θα μου έρθει σε μια βδομάδα στο φαρμακείο για αντιυπερτασικά.

ΥΓ2: Fingers crossed ό,τι μαθήματα δίνω να τα περνάω! Εκεί που μέχρι πέρσι έκανα παρουσιάσεις στη φαρμακοκινητική, φέτος βγάζω τα μάτια μου πάνω από τα ποιήματα της Emily Dickinson (καμία σχέση με τον Bruce) και τα έργα του Hemingway. Πάλι καλά όποιες ώρες ξεκλέβω για να ξεσκάσω, έχω παρέα που δε γουστάρει τα κλισέ και πάμε σε κουλά και αλλάζω παραστάσεις. Προ ημερών πήγαμε στο θέατρο "Δε βλέπω, δεν ακούω, δε μιλάω". Υπαίθριο, καλοκαιρινό, ελαφρύ και πολύ μα πολύ αστείο. Λιώσαμε στα γέλια, όποιος το ψήνει μη φοβηθεί να πάει! Προχθες για ένα σουβλάκι εδώ στη γειτονιά ξεκινήσαμε, στο Μαρούσι να τρώμε στο Wagamama και Ben n jerrys καταλήξαμε. Χθες πάλι, για καφέ για μισή ώρα είχαμε πει, σε δάσος να κάνουμε βόλτα βρεθήκαμε. Σε ποια δύση ή ανατολή θα βρεθώ άραγε απόψε;