Αν κάτσω να μετρήσω τις στιγμές που θέλω να κάψω αυτό το μπλογκ και τις στιγμές που θέλω να γράψω ένα ποστ, θα βρεθώ αντιμέτωπη με ένα σκορ 100-2 στο πολύ χαλαρό.
Θεωρώντας γαιδουριά να εξαφανιστώ σαν κλέφτρα μέσα στη νύχτα, αναρτώ αυτές τις τελευταίες γραμμές ως ένα ευχαριστώ που διάλεξες αυτόν τον τρόπο για να κάψεις κατά καιρούς όσα εγκεφαλικά κύτταρα σου έχουν απομείνει. Θα συνεχίσω να διαβάζω τα μπλογκζζζ που με κάνουν να βλέπω τον κόσμο διαφορετικά ή με κάνουν να γελάω μέχρι δακρύων, και ίσως κάποια στιγμή που θα ξεθυμάνει η ψυχραμένη σχέση μου με το άθλημα να συνεχίσω κάπου αλλού, αναρτώντας επιτέλους τις ντουζίνες φωσκολικών κειμένων που έχω καταχωνιάσει στα virtual συρτάρια της αρχειοθήκης μου. Οκέυ, οκέυ, όχι και ντουζίνες!
Πριν το τέλος, οφείλω να σου γνωστοποιήσω το τεράστιο ευχαριστώ μου στα πρώτα μπλογκ που έπεσαν στην αντίληψή μου και μέσα από αυτά έμαθα το "θεσμό" του blogging, το εξής ένα, το οποίο και στάθηκε η αφορμή για να ανακαλύψω αυτόν τον ανέξοδο τρόπο ψυχοθεραπείας, του εξορκίζειν δια του γράφειν.
Cheers!
Ξες τι μου θυμησες τώρα; Εκείνες τις ντίβες του θεάτρου που πάνω στ δόξα τους αποσύρονται για να μην "καούν"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάντως θα συνεχίζω να σε διαβάζω κι ας μην έχεις "φρέσκα" νέα. Κι εσύ όμως βρε κορίτσι...μη χαθείς εντελώς. Κάνε ότι θες πραγματικά (κλείστο, άνοιξτο, κάψτο, πνίξε το) αλλα που και που δίνε σημεία ζωής.
Να περνάς σούπερ μικρή...
Cheers λοιπόν, δεν προσπαθώ να σε μεταπείσω για δυο λόγους, α) γιατί δε με παίρνει όταν έχω να γράψω από το Μάιο (κι ας μην έχω αποφασίσει σε καμία περίπτωση να μην ξαναγράψω) β) γιατί αυτός ο υπέροχος και ανέξοδος τρόπος ψυχοθεραπείας λειτουργεί ακριβώς γι'αυτό: γιατί έχεις την επιλογή να τον αρχίζεις ή να τον σταματάς όποτε θέλεις. Κι είναι πάντα εκεί, όσος καιρός κι αν περάσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπότε so long, να περνάς καλά και να προσέχεις τον εαυτό σου, και να περνάς να μας λες κανα γεια!
Ε.
:(
ΑπάντησηΔιαγραφήχαβ φαν κιντο
;)
καλα βρε δεν το ηξερες οτι ολοι οι τρελοι εχουμε μαζευτει εδω?
ΑπάντησηΔιαγραφήομαδικη ψυχοθεραπεια..
Είναι γαμάτη ψυχοθεραπεία το μπουρδέλο όμως. Άντε αποσυρόμαστε σιγά σιγά όλοι και αφήνουμε χώρο στα νιάτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας σοφός γκριζομάλλης συνθέτης του ελληνικού ποπ πενταγράμμου είχε πει κάποτε το εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ μην λες ποτέ, δεν ξέρεις τι γίνεται ίσως αύριο να αλλάξεις γνώμη και να πεις το ναι...
Εγώ πιστεύω ότι θα ξαναχτυπήσεις. Όσο να ναι καλό το word και μετά αποθήκευση, αλλά βαρετό..Περιμένω την επιστροφή!!!
(καθυστέρα προς τι ο πλυθηντικός "αποσυρόμαστε";;; μην με τρομάζετε όλοι σας, ας μείνει και κανένας!!)
Λυπάμαι που φεύγεις ακόμη δεν γνωριστήκαμε αλλά αφού έτσι έκρινες, ξέρεις καλύτερα. Ελπίζω να επιστρέψεις κάποια στιγμή και μέχρι τότε να μην χάνεσαι!Φιλιά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μείνεις εσύ πασχαλίτσα να μας κάνεις περίφανους και από την συγκίνηση να φυσάμε την μύξα στα γέρικα μαντήλια μας. Ε, καλά μωρέ μην σκίζετε και τα ρούχα σας θα το παλέψω λίγο πρώτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα ρε συ, τι το προδιαγράφεις? Μπορεί ν ασου ξαναρθει κάποτε. Απαπα, τι σκληρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην το διαγραψεις το βλογ, τουλαχιστον να διαβασουν όσοι λάχει τα παλιά (κι εμεις μαζι).